ben de sizin gibi düşünmüştüm ama karşımda bildiğimiz anne profili yokmuş..oğlunu herşeyden, herkesten kıskanıyo.beni istememesinin nedeni, beğenmemesiymiş.oğluna yakıştıramamış beni.üstelik ikna olacak gibi durmuyo.sevgilim bir kere konuşmaya çalıştı,"ısrar edersen büyük konuşurum, yemin veririm" diyormuş.bişey demeye korkuyoruz .hakkımı helal etmem, ölümü gör gibi laflar ederse, biz bi araya gelemeyiz..
ayrıca ben annesiyle konuşmayı göze alsam, kadın gerçekten inat ederse, beni kovmaya, hakaret etmeye vardırırsa işi, atacak başka adım kalmaz.
"kaybetme korkusu kaybettirir" mi bilmiyorum ama şu anda o korkuyu öyle derinden yaşıyorum ki, yaşama sevincimi kaybettim.