Ben başlıktan da anlaşılacağı gibi 30 yaşındayım. Kişiliğimle ilgili problemlerim var ve çook rahatsızım gerçekten. Sürekli kendi kendime halletmeye çalışıyorum. Ama halledemiyorum. Çok tepki veriyorum herşeye mesela soğukkanlı olamıyorum. Sürekli savunma halindeyim. Çok çabuk kırılıyorum herşeye. Küçük bir örnek verecek olursam sabah ki olayı anlatabilirim.
Sabah anahtarımı evde unutmuşum ve ofisin kapısını açamadım. Üst katta farklı birimlerde çalıştığımız arkadaşın yanına çıktım. O da ayaktaydı. Dedim ben de sana geliyordum. Eliyle çık işareti yaptı benim lafım ağzımda kaldı. Normalde onun ofisine çıkmaya mirinden dolayı çekinirim o kadar bozuldum ki anlatamam. Ben bozulunca öfkeleneirim ve karşımdakini de bozarım bu huyuma da engel olamıyorum maalesef tabii onu da bozdum. Anahtarımı evde unutmuştum ondan geldim diye. O da yedek anahtarı temizlik görevlisinden alabileceğimi söyledi. Ben de beklerim eşim getirecek diye çay ocağına bastım gittim.
Şimdi kızı da kırdım yukarı çıkmak zorunda olduğumda vicdan azabı çekiyorum. Bir de sürekli kendimi suçlama huyum var of of anlatabildim mi bilmiyorum Nefret ediyorum iki yaşında çocuk gibi duygusal olmaktan. Ben yaşına uygun,olgun,mesafeli biri olmak istiyorum artık. Biraz uzun oldu galiba inşallah sıkılmazsınız okurken.