Davranış Bozuklukları 30 aylık kız çocuk - ne nomal ne normal değil?

Sevgili anneler,

30 aylık bir kızım var. Normal mi değil mi anlayamadığım durumlar var.

Adam Güneş'in önerilerini takip ederek büyüttüm. 2 yıl emzirdim, beraber yattık. Şimdi kendi yatağında yatıyor. 10 aylıkken işe başladım. Yatılı bakıcısı var, araları iyi. Bir çok gelişim basamağını erkenden yakaladı. 24 aylıkken gece ve gündüz bezi bıraktı. Kendini rahatlıkla konuşarak ifade ediyor.

Buraya kadar iyi. Sorunlar şunlar;

Her şeye itiraz ediyor. Üstünü giymiyor, dışarı çıkarken şapka atkı takmıyor, takmaya çalışırken öfke krizine giriyor, bebekken de önlük takmazdı doktoru zorlamayın demişti, ama büyüdükçe bu bez giymemek, giyerse çıkarmamak, kışın ince kıyafet giyeceğim diye tutturmaya dönüştü. Banyoya giriyor ama saçını yıkayamıyoruz, saçını taratmıyor, dişini fırçalatmıyor. Kısacası bakımını yapamıyorum. Bunlara ikna etmek için bin bir türlü oyun, şarkı deniyoruz. Yarım yamalak da olsa oluyor.

Yemek seçiyor. Yedigi 4-5 yemek var. 1 senedir onları yiyor.

Uyku problemi var. 12-1'den önce uyumuyor. Erkenden kalkıyor. Gündüz bakıcıyla iyi uyuyor. Uykusuzluktan sinirlerimizi bozuldu. Eşimle kavga ediyoruz artık. 30 aydır hiç uyumadım desem yeridir.

En kötüsü; günde 3 kere, yarım saate yakın süren öfke nöbetleri yaşıyor. Özellikle gece 10'dan sonra. Bebekken de durduk yere ağlama krizine girerdi.

Öfke nöbetleri sırasında; gözlere şişene kadar ağlıyor, kusmaya çalışıyor, eliyle ağzına vuruyor, yüzüne saçı gelirse saçlarını yoluyor, burnu akarsa yüzünü kızartana kadar onlarca kere sertçe siliyor, bir şeyler ısırıp koparıyor, yerleri yada telefonu alıp yalıyor, peçeteleri, kağıtları parçalıyor....

Bunlar normal mi yoksa bir rahatsızlığı mı var? Doğrudundan beri benzer problemleri var gibi. Sadece büyüdükçe krizlerin şiddeti arttı.

Asıl problem çocuğun size ihtiyacı olduğu yaşta sizle geçirecek vakti dadisiyla geçirmesi
Hayat şartları ama bu çalışan annelerin çocuklarında görülen olağan davranışlar

*Gündüz uykuyu biraktirsin bakici saat 10 da yatırın 3 gün zor lugu olur sonrasında uyku düzeni alisir

*öfke nöbetinde müdahale etmeyin kendi canını belli bi yere kadar acıtır eşiniz de müdahale etmesin gözde doğanı pedagog önerilerini inceleyebilirsiniz

*hafta sonları beraber avm de çocuklar için oyun grupları var vakit geçirmenizi öneririm

*eve geldiğinizde en az bir saat kızınızla beraber ya bi tatlı bir etkinlik boyama vs yada kitap okumak gibi değişik bişey yaparsaniz mutlu olur babası da dahil olursa daha da iyi

*gündüzleri bakiciyla neler yapıyor gün içerisinde enerjisini nasıl atıyor dolu dolu bi zaman geçiriyor mu haftalık gün içerisinde bi etkinlik yaratsin parmak boyama vs gibi.

Kızınız da herhangi bir davranış bozukluğu yok sadece ilgi bekliyor sizden umarım yardımcı olmuşumdur

Öfke nobetlerinin bebeklik doneminden itibaren var olması, öfkenin sebebinin ana baba tutumundan başka bir şey olabileceğini dusundurdu bana. Hamilelikte yasadiginiz bir stres, travma, hamileyken ya da emzirirken kullandığınız ilaç, doğumda aldiginiz anestezi ya da suni sancı bu duruma sebep olmuş olabilir. Vücudun toksin yükünü azaltmak için doğal tuzlar, ucucu yağlar kullanılıyor, fototerapi adıyla arastirabilirsiniz. Aidin Salih - Gerçek tıp kitabı da işinize yarayabilir. Ben her 3 ay asisindan sonra yeni alerjiler geliştiren bebeğim için araştırarak ulastim bu bilgilere. Mesela aşı detoksu olması için yemekten once tadını alacak kadar doğal kaya tuzu veriyorum. Banyo suyuna silme cay kasigi doğal kaya tuzu ekliyorum. 2 ay olmadi henüz ama belirgin iyilesme gözlemliyorum. En zoru yumurta alerjisi bile gecti şükürler olsun. Instagramda @drsepit, @dromersaltan ve @organik_anne hesaplarına da bir göz atın isterseniz

Merhaba teşekkürler cevaplarınız için.

Dün gece 11 gibi öfke nöbetine girmişti. 1:30’da yattı 7:30’da yine nöbette “gündüz oldu” diye bağırarak kalktı. Yanına oturup “annem biraz daha uyuyalım daha erken” dedim yüzümü tırmalamaya başladı

E esrunum ben de sebebinin çalışmam olduğunu düşündüm ama haftada 4 gün işe gidiyorum, 3 gün evdeyim. Evde olduğum süre boyunca bütün bakımıyla ben ilgileniyorum. İşteyken de ev aradımı toplantıdan bile çıkarım. Bunu herkes bilir. Görüntülü konuşurum, derdi varsa teselli ederim. 3 yıldır evde TV açılmaz. Boyamadan tutun, renkli pirinçlerle, kağıtlarla yaptığımız etkinliklere, flip/delikli/dokun hisset/gerçek resimli kitaplara, montessori aktivitelerine kadar ben ve babasıyla beraber oynuyor. haftasonu yunusları izlemekten, kelebek çiftliklerine kadar ilgisini çekecek her yeri geziyoruz. İlk 1.5 sene memeleketten babaannesini ve dedesini getirtip ev tuttuk ki biz işteyken yalnız kalmasın diye. Sık sık akrabaları gelir, anneanne, kuzeni, teyzesi bizde kalır. Yazın sitedeki diğer annelerle buluşup çocuklarıyla oynatırım. Her gün kar kış da olsa dışarı çıkar. Tırtıllar, çiçekler toplar, sular da zıplar. Mahrum kalmasın diye en çok yeşil alana sahip yerden ev aldık. Aldığım maaşı, bütün zamanımı ve ilgimi ona akıtıyorum resmen. Ama sonuç olarak ağlayarak uyanan ve uyanınca yüzümü tırmalayıp kanatan bir çocuğum oldu. Neyi yanlış yapıyor olabilirim?

@mevzuvar ben de bu konulara sizin gibi çok önem veririm. Kendim hamile kalmadan detoks yaptım ve ilk günden beri organik besleniriz. Hamileyken parol dahil almadım. Ama tüp bebek ve sezeryan Doğum kendisi, oradan aldı. Kendi ekmeğimi, yoğurdumu evde yaparım, paketli şeyler yemez. Sütü kendim alır kaynatırım. Sütünü raw kakaoyla organik balla hazırlarım. Henüz aşılarını olmadı. İstanbul’un normal koşulları dışında toksik alımı yok. Bağışıklık sistemi kuvvetli. Alerjisi yok, arada bir nezle olur 6-7 günde tamamen iyileşir. Bu ara iştahsız diye kek vs yaptım. Hepsi bu. Şekeri kesip, banyoya tuz koyabilirim. Yemekleri zaten kaya tuzu ile hazırlıyoruz. Dediğiniz hesaplara da bakacağım.

3 aylıkken rutin kontrolü için Acıbadem de çocuk doktoruna götürdük. Dedi ki; “bebekler 7 ay gibi yabancıları tanıdıklardan ayırır, ama bu benim yabancı olduğumu anladı. Her şeyi erken yapar, erken yürür, erken konuşur (böyle de oldu), okulda başarılı olur. Ama öfkeli. İlk muayenem ama artık başka hasta bakasım kalmadı. Çok zor bir çocuk. nadir görüyorum böylesini. Size denk gelmiş artık sabredeceksiniz” demişti. Kızdım ve bir daha gitmedim. Ama dediği gibi oluyor

Benim de sizin ki kadar olmasa da takıntılı ve öfkeli bir oğlum var (di) bilmiyorum sizde ise yarar mı ama ödül ceza yöntemine zaafı vardı buzdolabınin üzerine bir sayfa artı eksi puan çizelgesi yaptım olumsuz davranışlarında eksi olumlu davranışlarında artı puan yazdım yazarken söyledim açıklamasını yaptım 10 artı olunca güzel bir oyuncak ya da eğlenceli bir gezi vaadinde bulundum inanılmaz ise yaradı. Anladığım kadarıyla sizin tutumlarınızda bir sorun yok ilgili bir annesiniz sadece çocuğunuzun nerede yanlış yaptığıni görmesi için zamana ihtiyacı var kolaylıklar diliyorum

Ben size bir çocuk terapistinden ( pedagog değil, özellikle çocuk alanında destek veren "psikolog" ) destek almanızı öneririm. Fark edilemeyen dinamikler vardır sorunun varolmasını ve devam etmesini sağlayan. Bu konuda size terapist yardımcı olur. Özellikle oyun terapisi kullanan birine giderseniz işiniz kolaylaşabilir. Öfke sorunlarında oldukça destekleyici bir terapi tekniğidir.

Kesinlikle çocuğunuzun anlatmaya çalıştığı birşey var,
5 yaşındaki kızım psikolog a başladığında anladım ki o bizden en iyi, en kaliteli, en organik besin değil şefkat bekliyor, psikolog bana dediki " bebekler yaşadığı travmaları ben bunu yaşadım bunu soylediler diye anlatamaz, ama beden hafızasına kayfedilir ve davranış olarak onunuze çıkar"
Zaman kaybetbeden çocuğunuzu daha fazla yıpratmadan onleminizi alin