3 yaşında sabahın köründe kreşe gidiyorsundur çünkü annen hayalindeki mesleği yapıyordur.

Babalar ise gidince niye tetiklenmiyor ? Senin kadar onunda çocuğu değil mi ?

Bu forumda onlarca konu okudum. Eşim işsiz kaldı, eve ben bakmak durumundayım diye. Zaman ne getirir belli olmaz.
Güçlü olmak, ayakları üzerinde durmak, gerekirse o çocuğun babasını da terkedebilecek kimseye maddi manevi bağlı olmayacak bir anne olmamla ancak gurur duyarım

kitapkurdu1991 .!.:

Başlık uzun oldu ama bu bir tweet aslında. Tweet zaten kadınları suçlu hissettirmek için atılmış. Çocuğum yok ve tweet'i okuyunca tetiklendim çünkü çalışıyorum ve takıntı derecesinde kariyerime düşkün biriyim. Sadece kariyer de değil her konuda kendimi geliştirme konusunda çok takıntılıyım. Bu durum da çocuk sahibi olma fikrimi çok etkiliyor. Bir yandan geç kalıyor gibi hissediyorum 91liyim. Ama bir yandan da hem maddi olarak daha ferah olmak istiyorum hem de çocuğumu güzelce yetiştirecek kadar donanımlı olmak. Okumak, öğrenmek, kabiliyetler edinmek vb. Bu durumda kısmet olursa 30'un sonları gibi olabilir çocuk. Kısmet olmazsa hiç olmaz zaten o ayrı konu. Erkenden çocuk yapmak için kişisel hayallerden vazgeçilmeli mi? Yoksa hayatta tatmin olmalı ve bu yola geç girmeyi göze almalı mıyım? Kuşak farkı fazla olacak, yanında yaşlı görüneceğim, belki başka sorunlar çıkacak bilmiyorum kafam öyle karışık ki. Ya da hem çocuk hem kişisel hayaller aynı zaman diliminde mümkün olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Anaokulunda çalışıyor aynı zamanda bir anneyim. Tamamen kendi gözlem ve tecrübelerimi yazacağım.
Belli bir yaştan sonra ki bu yaş günümüzde artık 3 e düştü çocuklar sosyalleşmek için arkadaşa ihtiyaç duyuyor. Çünkü artık bizim dönemimiz gibi sokak oyunları yok. Çocuklar 4 duvar arasında, oyun evlerine gidiyor gene aynı. Sürekli kurallı oyunlarla büyümeye çalışıyorlar bu yüzden okullar iyiki varlar.
Bir diğer konu geç yaşta anne-baba olmakla ilgili. Yaşı ileri olan velilerimin çocukları çoğunlukla grup dışı kalıyor. Şimdi bu cümleyi alıp süsleyip püsleyip tü kaka demeyin. Şöyle ki, anasınıfında veli etkinlikleri, okul dışı veli görüşmeleri çok fazla oluyor. Tabi okuluna göre de değişebilir, benimkinde oluyor. Böyle olunca yaşı ileri olan velilerim ki geçen gün kendisi bizzat söyledi," başım ses kaldırmıyor ve enerjim yetmiyor, ailelerin konuştuğu konulara hakim değilim diye gitmiyorum bu buluşmalara" dedi. Ve o sınıf dışarıda çok fazla etkinlik yapıyor. Bu yüzden bu öğrencim biraz grup dışı kaldı, öğretmenin çabasıyla ilerlemeye çalışıyor.
Tabi bu her zaman böyle olacak diye bir şey yok. En başta da dedim kendi gözlemim diye, kaçırdığım nokta elbette vardır.

Böyle gereksiz düşüncelere, ortalığı karıştırmak için söylendiği apaçık olan altı boş sosyal medya trollerine prim vermeyin

kitapkurdu1991 .!.:

Başlık uzun oldu ama bu bir tweet aslında. Tweet zaten kadınları suçlu hissettirmek için atılmış. Çocuğum yok ve tweet'i okuyunca tetiklendim çünkü çalışıyorum ve takıntı derecesinde kariyerime düşkün biriyim. Sadece kariyer de değil her konuda kendimi geliştirme konusunda çok takıntılıyım. Bu durum da çocuk sahibi olma fikrimi çok etkiliyor. Bir yandan geç kalıyor gibi hissediyorum 91liyim. Ama bir yandan da hem maddi olarak daha ferah olmak istiyorum hem de çocuğumu güzelce yetiştirecek kadar donanımlı olmak. Okumak, öğrenmek, kabiliyetler edinmek vb. Bu durumda kısmet olursa 30'un sonları gibi olabilir çocuk. Kısmet olmazsa hiç olmaz zaten o ayrı konu. Erkenden çocuk yapmak için kişisel hayallerden vazgeçilmeli mi? Yoksa hayatta tatmin olmalı ve bu yola geç girmeyi göze almalı mıyım? Kuşak farkı fazla olacak, yanında yaşlı görüneceğim, belki başka sorunlar çıkacak bilmiyorum kafam öyle karışık ki. Ya da hem çocuk hem kişisel hayaller aynı zaman diliminde mümkün olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Bu tweeti biri g’tunden uydurmuş resmen
Millet aç aç ondan çalışıyoruz
Hayır paşa keyfim de isteyebilir çalışırım
Ama millet aç aç tekrar etmek istiyorum

Avrupa'da bir cok ulkede krese baslama yasi 1. Tek kisinin maasi o cocugun ihtiyaclarini karsilamaya neden yetmiyor, once onu oturup konussunlar.

kitapkurdu1991 .!.:

Başlık uzun oldu ama bu bir tweet aslında. Tweet zaten kadınları suçlu hissettirmek için atılmış. Çocuğum yok ve tweet'i okuyunca tetiklendim çünkü çalışıyorum ve takıntı derecesinde kariyerime düşkün biriyim. Sadece kariyer de değil her konuda kendimi geliştirme konusunda çok takıntılıyım. Bu durum da çocuk sahibi olma fikrimi çok etkiliyor. Bir yandan geç kalıyor gibi hissediyorum 91liyim. Ama bir yandan da hem maddi olarak daha ferah olmak istiyorum hem de çocuğumu güzelce yetiştirecek kadar donanımlı olmak. Okumak, öğrenmek, kabiliyetler edinmek vb. Bu durumda kısmet olursa 30'un sonları gibi olabilir çocuk. Kısmet olmazsa hiç olmaz zaten o ayrı konu. Erkenden çocuk yapmak için kişisel hayallerden vazgeçilmeli mi? Yoksa hayatta tatmin olmalı ve bu yola geç girmeyi göze almalı mıyım? Kuşak farkı fazla olacak, yanında yaşlı görüneceğim, belki başka sorunlar çıkacak bilmiyorum kafam öyle karışık ki. Ya da hem çocuk hem kişisel hayaller aynı zaman diliminde mümkün olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Hep çalıştım sadece 3,5 ay evde idim sonrası çalışma mecburiyetim olduğundan eve maddi katkı anlamında çalışmakla devam etti ama ben çalıştığım için kızım birşeyden eksik kalmıyor kursu sporu gezmesi tatili çoğu şeyi benim kazancımdan karşılanıyor. Ayrıca karşısında kendi ayakları üstünde duran güçlü ve bağımsız bir kadın görüyor. Kendine her anlamda örnek aldığı tek kişi benim hem anne kızız hem arkadaş gibiyiz.
Evet çalışan kadının işi daha zor evde de bir ton iş onu bekliyor işte zaten yeteri kadar stres faktörü ile karşılaşıyoruz ve yoruluyoruz evde de bambaşka bir tempo bizi bekliyor. Ama çalışmaktan hiç gocunmadım ev işi nankör, evde dursam çocuğuma fazla katkım olmazdı ve yaptığım işin karşılığını da alacağımı düşünmüyorum kastım ev işleri.
O nedenle bence bu tamamen işi boş bir tweet.. Ama şu da var ki maddi durum iyidir, kendi birikiminiz vardır bir süre ara verirsiniz işe tercihen çocuğunuzla ilgilenirsiniz ama maksimum 3 yaşa kadar sonrası sosyalleşme çağı kreş zaten şart ve çok katkısı oluyor konuşma, bilişsel beceri, öz bakım vs konusunda kreşe giden çocukla gitmeyen arasında çok farklar gözlemliyorum.
Son olarakta tavsiyem 35 civarı anne olmanız kuşak farkı durumundan ziyade fiziksel sağlık durumlarından ötürü.

Evde oturan kadin bizim kulturumuzde yok zaten. Ben koyde buyudum, calismayan kadin yoktu. Tarlada, bahcefe, ahirda hepsi calisiyordu.

kitapkurdu1991 .!.:

Başlık uzun oldu ama bu bir tweet aslında. Tweet zaten kadınları suçlu hissettirmek için atılmış. Çocuğum yok ve tweet'i okuyunca tetiklendim çünkü çalışıyorum ve takıntı derecesinde kariyerime düşkün biriyim. Sadece kariyer de değil her konuda kendimi geliştirme konusunda çok takıntılıyım. Bu durum da çocuk sahibi olma fikrimi çok etkiliyor. Bir yandan geç kalıyor gibi hissediyorum 91liyim. Ama bir yandan da hem maddi olarak daha ferah olmak istiyorum hem de çocuğumu güzelce yetiştirecek kadar donanımlı olmak. Okumak, öğrenmek, kabiliyetler edinmek vb. Bu durumda kısmet olursa 30'un sonları gibi olabilir çocuk. Kısmet olmazsa hiç olmaz zaten o ayrı konu. Erkenden çocuk yapmak için kişisel hayallerden vazgeçilmeli mi? Yoksa hayatta tatmin olmalı ve bu yola geç girmeyi göze almalı mıyım? Kuşak farkı fazla olacak, yanında yaşlı görüneceğim, belki başka sorunlar çıkacak bilmiyorum kafam öyle karışık ki. Ya da hem çocuk hem kişisel hayaller aynı zaman diliminde mümkün olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Aman benimkileri kreşten eve getiremiyorduk hala eski öğretmenini sayıklıyorlar

Home office calisiyorum ve 3 yasindaki kizim krese gidiyor, tetiklenmedim, cunku mutlu bir noktadan sonra cocuk anneyle yalniz evde sıkılıyor, etkinlik etkinlik gezsende, dag bayirda dolassan akranlariyla birarada olmasının mutlulugunu cocuga veremiyorsun ki ben çocuklarıyla cocuk olan bir anneyimdir.

Benim esimin annesi calismamis ev hanimi. Benim annem de emekli ogretmen , bu sebeple ben kucuk yasta krese basladim. Hatta ilk once bakici varmis sonra krese vermisler beni. Biz ilk tanistigimizda esimin annesi benim annemi ezikleyerek kiyamam seni kucuk yasta okula mi gonderdiler ben cocuklarimi hep kendim buyuttum demisti. O zaman cok bozulmustum.
Yalniz, esimin ailesi tarafina biz su an aylik bir miktar yardimda bulunuyoruz. Idareli bir sekilde gecinmek zorunda kalmislar hayatlari boyunca. Kadinin hic bir vasfi yok, kendi istedigi gibi yasayip harcayamamis bile ve bunun cok buyuk eksikligini duyuyor. Ote yandan annemlerin cok rahat bir hayati var. 2 tane emekli maaslari, zamaninda calistiklari icin aldiklari evleri ve kiralari var. Annem diledigi gibi harciyor tatiline gidiyor istedigini yapiyor.
Bir diger konu, esimin annesi her ne kadar cocuklarina evde kendi bakmis olsa da, benim ve abim kadar duzgun bir egitim ogretim hayatlari da yok. Hic bir vizyon verememis cocuklarina. Esim kendi kendine cikmis o cukurdan. Ablasi da ev hanimi oldu annesine benzedi.
Calisan anneler, ozellikle kiz cocuklari varsa cok daha buyuk ornek oluyorlar. Hayata bakis acilari cok daha farkli ev hanimlarina gore. Ayrica, psikolojik olarak da calismak insani rahatlatiyor. Ben de calisan anneyim, hayat gercekten cok yogun ve yorucu ama evde surekli oturup cocuklarla ilgilenseydim ve okula gitmeselerdi, topluca kafayi yerdik biz evin icinde.

Nazli Altin Oran .!.:

Avrupa'da bir cok ulkede krese baslama yasi 1. Tek kisinin maasi o cocugun ihtiyaclarini karsilamaya neden yetmiyor, once onu oturup konussunlar.

Genişletmek için tıkla...

Biz avrupada yasiyoruz. Cocuklar krese 1 yasinda basladilar ve ben ise dondum. Kres paralarinin buyuk cogunlugunu devlet oduyor cunku bu benim cocuklarimin yasal hakki. Kaldiki 2 yasina kadar bana evde cocuklarima bakmam icin para da verebiliyorlardi ama ben tercihen 1 yasindan sonra cocuklari okula gonderip ise basladim. Hadi hic calismasam bile cocuklari gunluk 5 saate kadar krese gonderebilme hakkim var ve esimin maasi ile gayet de cok guzel gecinebiliyoruz.
Sebeplerinden biri benim artik kendime ait bir alanimin olmasini istemem cunku evde cocuklarla tek basima psikolojik olarak cok zorlanmaya basladim.
2. Cocuklara belli bir yastan sonra evin icinde idare etmesi cok zorlasti
3. cocuklarin belli bir yastan sonra sosyallesmesi gerekiyor
4. Evde turkce konusuluyor ama bunlarin yasadigimiz ulkenin dilini ogrenmeleri gerekiyordu en uygun zaman 1 yas civari.
5. Cocuklarin yavas yavas sorumluluklarini ogrenmeye baslama yasi 1-1.5 yas civari
6. sabah herkes evden cikiyor ve islerimize ve okullara dagiliyoruz ki bence bu durum ilerisi icin cok daha avantajli. Okulu/isini sevme. Okula/ise gitmeyi aliskanlik edinme, tembellik gibi bir durumun olmamasi. hayatlarini idare ettirebilmek icin bunlarin yapilmasinin gerekliligi gibi.
7. Burada bir cok konu okuyoruz cocuk 4 yasina gelmis makas kullanmayi bilmiyor. Kalem tutamiyor, benimkiler de evde kalsaydi buyuk olasilikla ben de ayni konulardan muzdarip olacaktim cunku bende ikiz var ve evin icindeki butun islere yetisemiyorum cogu zaman. Kreste her turlu boyama kesme aktivitesi yapiliyor.
8. Artik bizden ayrilma calismalari yapmalari ve aksam oldugunda bizim gidip onlari almamizi ogrenmleri gerekiyordu, yoksa anne/cocuk asiri bagimli oluyorlar birbilerine. Anne sagligi icin bana gore hic iyi bir durum degil. Bagimsiz birey yetistirmek icin de bence gerekli bir adim.

kitapkurdu1991 .!.:

Başlık uzun oldu ama bu bir tweet aslında. Tweet zaten kadınları suçlu hissettirmek için atılmış. Çocuğum yok ve tweet'i okuyunca tetiklendim çünkü çalışıyorum ve takıntı derecesinde kariyerime düşkün biriyim. Sadece kariyer de değil her konuda kendimi geliştirme konusunda çok takıntılıyım. Bu durum da çocuk sahibi olma fikrimi çok etkiliyor. Bir yandan geç kalıyor gibi hissediyorum 91liyim. Ama bir yandan da hem maddi olarak daha ferah olmak istiyorum hem de çocuğumu güzelce yetiştirecek kadar donanımlı olmak. Okumak, öğrenmek, kabiliyetler edinmek vb. Bu durumda kısmet olursa 30'un sonları gibi olabilir çocuk. Kısmet olmazsa hiç olmaz zaten o ayrı konu. Erkenden çocuk yapmak için kişisel hayallerden vazgeçilmeli mi? Yoksa hayatta tatmin olmalı ve bu yola geç girmeyi göze almalı mıyım? Kuşak farkı fazla olacak, yanında yaşlı görüneceğim, belki başka sorunlar çıkacak bilmiyorum kafam öyle karışık ki. Ya da hem çocuk hem kişisel hayaller aynı zaman diliminde mümkün olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Bu tamamen vicdan yaptırarak kadınları evde oturtmak için yazılmış bir yazı, başka yerlerde de gördüm
Herkesin çok özendiği Amerika ve Avrupa 'da çocuklar yüzyıldır böyle yaşıyor
Şimdi devir evde oturma devri değil, mesleği olan ya da meslek edinme yolunda her kadın çalışmalı
Çocuk yapmakta tek dikkate alınacak şey yaş bence, 40 lar dan sonra çok zor çünkü yapılabilir ama her iş zamanında güzel
Günümüz dünyasında erkeklerin çoğu sorumluluk sahibi değil, dişimi tırnağıma takarım karımı çocuğumu bakarım diyen erkek çok az, ülkemiz koşullarında adam bunu dese de tek maaşla geçimin hayat kalitesi çok çok düşük hatta ortalama maaşlarda imkansız
Kim ne derse desin siz yolunuzda yürüyün, elbet gönül ister anne güle oynaya evinde istediği gibi çocuk büyütsün, istediği zaman çalışsın ama şartlarımız öyle değil. Aklınızı bulandırmayın, kuruş kuruş hesap ederek çocuk büyütmekten iyidir çalışmak.

Tek çocuğum var ve çalışmıyorum. Çocuğu okuldan sonra alıp bakacak kimse yok.Çalışan hanımlar nasıl hallediyor anlamıyorum. Ben çalışamayan kadinlardanim.Kaynanam dibimde ama zorla da cocuk baktiramam ki.

Çalışmasin madem 5 tane daha yapsın hatta parasız hayat bir çocuk içinde şahane gerçekten annem iyiki calismis istediğim çoğu şeyi annemin babamın kariyerine borçluyum o sayede rahat ettim o sayede onları örnek aldım

Ki isteyen çalışır isteyen çalışmaz çalışan insanın parası olan insanın bu hayatta seçeneği de ona göre bu gerçek.Bu hayatda kocayada güven olmaz yarın kısmını en iyi örnekleyen site burası

Mükemmelliyetçilik insana zarar veren bir şey. Ne yaparsanız yapın, hangi yolu seçerseniz seçin bir yerde bir şeyler eksik olacaktır ve bu normaldir, öncelikle bunu kabullenmek gerekir. Herkes kendi hayat şartları içerisinde seçim yapar. Söz konusu tweet de bu anlamda değerlendirmeye alınınca eksik kalır. Örneğin benim annem ben 10 yaşındayken çalışmaya başladı ve annem işe gidiyor diye resmen acı çekerdim. Çünkü annem çok zor şartlar altında çalışıyordu, mutsuzdu ve babam asla ona yardımcı olmuyordu. Kadının hep ezildiğini görüyordum ve üstüne bir de ayrılmıştık günün büyük bölümünde. Bu tip bir çocuk evet acı çeker ve bence evrenseldir. Yaşça daha küçük çocukların da anneye daha çok ihtiyaç duyduğu bir gerçek. Kendi çocuğum olduğunu ve tabi imkanlarımın da buna müsaade ettiğini hayal ettiğimde; 3 yaşına gelene kadar hep yanında olmak, 3 yaşında haftada 1-2 gün kreşe/oyun grubuna göndermek, 4 yaşında yarım gün anaokuluna, 5 yaşında tam gün anaokuluna göndermek isterdim diye düşünüyorum. 3 yaşında bir çocuk için günün tamamını kreşte anneden ayrı geçirmek gerçekten üzücü duruyor. Ama başka çare de yoksa yapacak bir şey yok.

Anne onda bu var bunda bu var ben de istiyorum dediklerinde alamazsa da cocugun nezdinde kötü anne ilan ediliyor ne yapsin bu kadinlar ? Calismasa evde aksama kadar yatiyor derler calissa cocugu ziyan ediyor derler

Ve büyüdükçe çocuk dediğin paranın satın aldığı seylere ilgisi artıyor sevgi vs tamamda bir Barbie bebek e kanmiyor tatillerkurslar ayakkabilar cilt bakımı telefon yani iki salça ekmek yada iki al giydirle bitmiyor bu sefer kıyas yapıyor bu ekonomide ihtiyaç varsacocuk için evde oturmayı benim anlamam mümkün değil

Ne güzel disiplin olur o çocuk hani deriz ya adam olur sende büyü annene benze hayatını sorumluluklarını bil örnek al .Ne mutlu o annenin çocuğuna.Ben böyle bakıyorum ozenirdim anneme buyuyeyim bende çalışayım onun gibi sözüm geçsin diye

bu tweeti yazan kişi madem bu kadar geri kafalı, o zaman neden devamında "baban erkek olup da evine bakamıyordur" dememiş?
babaya laf yok çünkü hep annelere hep kadınlara laf var.
günümüzün prenses erkekleri ilk buluşmada bile bir kahve ısmarlamaktan aciz, ne yapacak bunlar eşleri çalışmasa?
adam olup tek başına ev mi geçindirecek?
erkekler bozuldukça bozuldu. kadınlar ise güçlendikçe güçlendi. bu hikayenin kaybedeni erkekler olmuştur arkadaşlar.
eskiden bir baba 3-4 çocuklu ailesine bakabiliyordu, annenin çalışmasına gerek kalmıyordu. zaten kadınlar iş hayatında pek aktif değildi.
şimdi bir erkeğin tek başına ailesine bakabilmesi çok zor. hayat çok pahalı. mecburen eşi de çalışacak. günümüzün erkekleri hem maddi olarak yetemiyor hem de kompleksliler. çünkü kadınların artık erkeklerin parasına ihtiyacı yok. zaten erkekler de yetersiz olduğu için bu durum onları iyice delirtiyor.
işte o tweetin altında yatan anlam tam olarak bu arkadaşlar, bilginize.