Yeğenim 23 yaşında üniversite mezunu. Henüz mezun olduğu alanda çalışmadı hiç. Kafelerde çalışıyor. Çalıştığı kafede aşçılık mezunu biriyle arkadaşlığı olmuş ve aileyle tanışmaya gitmiş. Ablamla da tanıştırdı çocuğu. Ve evlilik düşünüyorlarmış.
Bu konudan bağımsız ben ablama yakın zamanda 1milyon borç verdim. 3 4 yıl içinde ödemek şartıyla. Alacağı bir para var. Satacağı arabası var. Bu şekilde ödeyecek. Bu parayla kendi parasını birleştirşiödiip ev aldı. Ve bunu onu düşündüğüm için kendi isteğimle yaptım. Engelli ve yarın öbür gün zorda kalmasın diye.
Şimdi konuya devam edelim. Hem eğitim açısından uyumlu görmemem sebebiyleö yeğenim yabancı dili iyi ve yüksek lisans yapmayı planlıyor. Psikolog olacak görüştüğü kişi meslek lisesi mezunu aşçı. Bu arada çocuğu tanımıyorum ve asla küçümseyici konuşmadım. Yalnızca çalışmaya başla belki fikrin değişebilir acele etme dedim. Ablam ise aşırı evecik bir şekilde kahve fincanı takımı alalım derdine düşmüş istemeye gelirlerse diye. Ve bana senin bulduğunu da gördük diye laf soktu. Seninkinden oturaklı vs dedi. Eşimle aram kötü ve ayrılma aşamasındayım. Aynı evde yaşıyoruz şu anda. Bu da yetmezmiş gibi çocuk yaramazlık yapınca git babanın yanına ifadesini kullanıyor. Hatta boşanma gerçekleşirse bir süre bir iki yıl yeni aldığı ve benim borç verdiğim o evde yaşamayı düşünüyordum. Kendi evimi alana kadar ancak yine kendisi yaramazlık yaptığında çocuğuma yeni evime gelmeyin almam bak böyle yaparsanız şeklinde konuşuyor. Ben gerçekten kimsenin kolay kolay yapmayacağını düşündüğüm bir iyilik yaptığımı düşünüyorum ama sanırım yanlış yaptım. Kendimi kötü hissediyorum. Bilmiyorum. Siz de durumu değerlendirir misiniz?
Bu konudan bağımsız ben ablama yakın zamanda 1milyon borç verdim. 3 4 yıl içinde ödemek şartıyla. Alacağı bir para var. Satacağı arabası var. Bu şekilde ödeyecek. Bu parayla kendi parasını birleştirşiödiip ev aldı. Ve bunu onu düşündüğüm için kendi isteğimle yaptım. Engelli ve yarın öbür gün zorda kalmasın diye.
Şimdi konuya devam edelim. Hem eğitim açısından uyumlu görmemem sebebiyleö yeğenim yabancı dili iyi ve yüksek lisans yapmayı planlıyor. Psikolog olacak görüştüğü kişi meslek lisesi mezunu aşçı. Bu arada çocuğu tanımıyorum ve asla küçümseyici konuşmadım. Yalnızca çalışmaya başla belki fikrin değişebilir acele etme dedim. Ablam ise aşırı evecik bir şekilde kahve fincanı takımı alalım derdine düşmüş istemeye gelirlerse diye. Ve bana senin bulduğunu da gördük diye laf soktu. Seninkinden oturaklı vs dedi. Eşimle aram kötü ve ayrılma aşamasındayım. Aynı evde yaşıyoruz şu anda. Bu da yetmezmiş gibi çocuk yaramazlık yapınca git babanın yanına ifadesini kullanıyor. Hatta boşanma gerçekleşirse bir süre bir iki yıl yeni aldığı ve benim borç verdiğim o evde yaşamayı düşünüyordum. Kendi evimi alana kadar ancak yine kendisi yaramazlık yaptığında çocuğuma yeni evime gelmeyin almam bak böyle yaparsanız şeklinde konuşuyor. Ben gerçekten kimsenin kolay kolay yapmayacağını düşündüğüm bir iyilik yaptığımı düşünüyorum ama sanırım yanlış yaptım. Kendimi kötü hissediyorum. Bilmiyorum. Siz de durumu değerlendirir misiniz?
