- 31 Temmuz 2015
- 19
- 12
- 31
-
- Konu Sahibi MissEnginaring
- #21
Değiştiremiyorum ama tepkimi koyuyorum..ah babalar...ne sevgilerini ne sinirlerini yansıtabiliyorlar.bence sıkıntısı orada Baba'nın.keşke böyle yapmasa ama değiştiremiyoruz üzüldüğümüzle kalıyoruz.
Ben kendimi ispatlamak için yapmıyorum.Aslında kendimi ispatlamak için yapıyorum ama başkasına değil kendime ispatlamak için.kendini birilerine ispatlamak zorunda değilsin. baban şimdiye kadar seni takdir etmemiş bundan sonrası için de takdir umma. kendi başarılarınla kendi mutluluğun önemli. üniversitede benim bölümümü desteklemiyolardı. hala da öyle. düşe kalka ayakta durmaya çalışıyorum. kimi zaman yoruluyorum. "acaba?" diyorum. boşuna mı çabalıyorum diycek oluyorum. ama bunların hepsi senin kararların senin ideallerin. gelecekte ekmeğini yiyicek olan sensin. kötü de düşünmemek lazım. şımarıp koyvermeni istemiyolardır belki de.
Ben soruyorum madem kaza yaptı ve sigorta karşılamayacak neden tatile gönderiyorsun dediğimde kıskanç olan ben oluyorum.Babam gülerek kıskanma kıskanma bende seni götürürüm diyor.çunku abin erkek sen kızsın yani ayrım yapıyolar benım aılemınde senınkınden farkı yok
Değiştiremiyorum ama tepkimi koyuyorum..
Hep mühendis olmamı istedi o. Makine istedi ama ben Malzeme Mühendisliğini seçtim.
Yani o bankacı ol ,öğretmen ol olayı da yaşanmadı bizde.
Biz de sorun babamın bana inancı olmayışı.
Bunu geçte olsa anladım.Elimden geleni yapacağım.Ve anneme dahi neler olduğuna dair hiç birşey anlatmayacağım.Olmasin, baban ya da baska biri sana inansa ne, inanmasa ne??
Onemli olan gereken tecrubeyi kazanman ve is bulmada zorlanmayacak sekilde donanima sahip olman ki, sen de bunun farkindasin zaten. Kendini gelistirmeye devam, motivasyonunu dusurecek insanlarla kariyerini konusma, baban olsa bile:)
işte demek istediğim bu. kendini kendine ispatlamak istiyosun o halde ailenin takdirini alamamak seni incitmesin. evet ihtiyacı oluyo insanın kimi zaman motivasyona, doğru yolda olduğuna inanmaya. ama bunu ailen karşılamıyosa ailen haricindeki insanların güzel sözleriyle idare edebilmek gerekir.Ben kendimi ispatlamak için yapmıyorum.Aslında kendimi ispatlamak için yapıyorum ama başkasına değil kendime ispatlamak için.
Arkadaşlarım bile staj nasıl gidiyor dediğinde anlattıklarımdan dolayı senin adına çok sevindim diyebiliyorlar.Bunu ailem yapmıyor ama.
Yaptım işe yaramadı artık hiç birşey yapmamayı seçiyorum bende.işte demek istediğim bu. kendini kendine ispatlamak istiyosun o halde ailenin takdirini alamamak seni incitmesin. evet ihtiyacı oluyo insanın kimi zaman motivasyona, doğru yolda olduğuna inanmaya. ama bunu ailen karşılamıyosa ailen haricindeki insanların güzel sözleriyle idare edebilmek gerekir.
beni bi kere bile takdir etmiyosunuz diye ailene isyan edebilirsin. ama bunu yapmak haricinde de başka bi öneri aklıma gelmiyor
İnsanlar size gülüyor, küçümsüyor ve yapamayacağınızı söylüyorlarsa emin olabilirsiniz, doğru yoldasınız demektir.
Hayatınızda daima sizin başarılarınızı küçümseyen, yaptığınız işte ne kadar iyi olursanız olun kaale almayan hatta hedefleriniz için yoldan saptırmaya, beceremeyeceğinizi, boşa uğraştığınızı söyleyenler olacaktır.
Ki bunlar genelde en yakın çevrede başlar, tsunami etkisiyle yayılarak gider.
Bir gün sadece selamlaştığınız biri bile sizin hakkınızda 'ay şunu yapıyormuşsun, hayırlısı' gibi sözler sarfeder.
Siz siz olun, sakın ama sakın onları dinlemeyin.
Önce içinizdeki bu başarma arzusuna, sonra çalışmanıza en son olarak da hayallerinize inanarak emin ama yavaş adımlar atarak ilerleyin.
Yıllar sonra geleceğiniz nokta, herkese en güzel cevabı bir tokat gibi verecektir.
O saatten sonra da sizin başarılarınızdan nemalanmaya çalışanlar olacaktır ama hakkınızı yedirmeyin, tırnaklarınızla şimdiden kazımaya başladığınız geleceğinize kimsenin lafının gölgesini düşürmeyin.
Aferim, yola devam.
Aman boş ver ya bak işin var geleceğin var
Kafana takmana değmez
Keşke farklı davransalar ama yarın her şey bittiğinde ve hatırladığında Can'ını bile sıkmaz bu durumlar
Peki utandırabildiniz mi onları ?Canım bazı insanlar takdir etmeyi bilmez çevrelerinden görmemişler çünkü. Yani seni içten takdir ediyor olsalar bile söylemeyebilirler.
Benim annem babam da öyleydi sürekli eleştirilecek noktaları görürlerdi ama hiç birini umursamadim çünkü kendime çok guveniyordum önemli olan da bu bence dışardan takdir bekleme. Sen hedeflerine ulasiyorsan esas tatmin budur.
Benim babam da öyleydi.Lise stajımda deli gibi çalışıyordum ve çalıştığım kurum devlet dairesiydi.
Staj bittiğinde tüm işleri artık bir memur kadar öğrenmiştim.O zamanlar bile aradığında kısık sesle konuşşurken kızardı.
Sanki bana merkez bankasında mı çalışıyosun diye.
Yani hiç birşekilde saygısı,inancı yok bana karşı.
Peki utandırabildiniz mi onları ?
Birşeyler başardığınızı gördüklerinde tepkileri ne oldu ?
Yuzume kızması da saçma geliyor bana.Aferin demek çok mu zor anlamıyorum ki.Benim babam da öyleydi.
Hiçbir zaman bir baltaya sap olacağıma inanmadı.
Gerçi işsizim, orası ayrı konu ama yıllarca okuduğum bölümü küçümser, hatta hiçbir zaman adını bile aklında tutamazdı.
Ne zaman mezun olur olmaz işe girdim ve kendi irademle istifa edip evleneceğimi söyledim, o zaman bir şeyler değişti.
İnanır mısınız, hep arkamdan benimle övünürmüş.
'Oğlum yok ama aslan gibi kızım var, bana bile kafa tutuyorsa elaleme neler yapar, yıldırmak için uğraşsam da o hep kendi bildiği yoldan gitti ve başardı' diye.
Bazı insanlar böyledir, ve onları öyle kabul etmek, kulak asmamak gerekir.
Yüzünüze kızıp, arkanızı döndüğünde gururla baktığına eminim.
Sizin durumunuz daha kötüymüş.Üzüldüm.aman boşver aileni güzelim. takma kafana.. her aile erkek çocuğuna daha çok değer verir, kız çocuğuna nazaran. seninle yaşadıklarının daha fazlasını ben yaşadım. düğün zamanım olduğunda ailemden hiçbir destek görmedim. Ne maddi ne manevi. Farklı şehire yerleştim, yuva kurdum. Hala evime gelemediler.. Eşimi de pek tanımazlar, tanımak istemezler.. Şimdiler de ise ailemin yüzüne bakmayan değer, kıymet vermeyen; bir akraba çocuğunun beyaz eşyalarını alıcaklarmış. Çocuk evleniyormuş, ama parası yokmuş.. Bir de bunu bana söylüyorlar. Valla ne diyeyim. Benim zor zamanlarımda yanımda olmayan ailem, elin oğluna yardımcı oluyor. Hayat gerçekten garip..