Ben de senin gibiyim
herkese merhaba;
ben yaşamayı seven biriyim aslında,hatta belki de fazla seviyorum ondan bütü bunlar.tam bir kısır döngü.hayatı sevdiğimden dolayı düşündüklerim beni yoruyor ve bu hayattan bezdiriyor.bu hayatta yapmak istediklerim var hedeflerim var herkes gibi.bu zaman kadar eğitimim için hep dişimi sıktım.ama şu an okuluma devam etmekte çok zorlanıyorum.
neden?
çünkü diyorum ki hep sık dişini işe girince rahat ediceksin sevdiğinle arandaki mesafe bitecek diye kendimi motive ederken artık diyorum ki o günleri görebileceğimi bilmiyorum ya bugünlerimi boşa harcıyorsam?
evet hayatın kuralı bu ama ben buna alışamıyorum.sürekli ağrılar bir sürü hastalığın belirtilerini yaşıyorum.bunlar oldukça daha çok moralim bozuluyor ve bozuldukça belirtileri daha çok yaşıyorum.ama hepsinin sonucunda oluşan duyguysa bütün sorumluluklarımdan bunalmak!
resmen yarın ölecekmiş gibi bir ruh hali içindeyim.kendine kızıyorum gerçekten bu durumda olan insanlar var sağlığını kıymetini bil diye.ama beynimin bana oyunu bu galiba söz geçiremiyorum.keşke farkındalığım bu kadar olmasaydı...
benim gibi hisseden var mı acaba? yada önerisi olan?
benim gibi birini görünce garip hissettim iyi geldi ama keşke yaşamıyo olsaydın..sen neler hissediyorsun canım? bi kayıptan sonra mı geldi başına yoksa durup dururken mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?