- 15 Şubat 2017
- 2.273
- 3.404
Canım, bir türlü yazamadım sana.. eşim yoğum çalışıyor ben yalnız bakıyorum bebişe ve çok yoğun geçiyor günler. Alışveriş, çöp atma, temizlik, çamaşır, hepsini ben yapıyorum ve yaşnız annelerin ne kadar büyük bir iş yaptıklarını anlıyorum. Ben pek Dilan kadar mutlu değilim. Geleli 5 yıl oldu ama türkiye’deki arkadaşlarımı ve ailemi çok arıyorum. Benim için büyük bir şok oldu buraya yerleşmek, dostlarımı çok aradım ve burada kimseyle dostluk kuramadım sanki her an geri dönecekmişim gibi geldi, bağlanmıyım kimseye diye düşündüm. Korona zamanında bile siz orada akrabalarınızı ailenizi ziyaretinize gidebildiniz ama ben yurtdışı uçuşu yapmaya korkuyorum, arabayla gitmem de çok zor misal.
burada kendimi yalnız hissediyorum, çok özlüyorum. Hamileyken de gidemedim geçen sene. Ben kendimi buraya ait hissedemiyorum. Denizi özlüyorum. Halbuki o kadar çok türk var ki burda. Türk marketleri var yabancılık hiç çekmemem lazım. Ama her insanın tecrübesi farklı oluyor. Sizin tecrübeniz çok çok farklı da olabilir.
ama ben üzülüyorum hele ki çocuğumolduktan sonra anneanne dedesi ile teyzesi dayısı ile daha sık görüşsün isterdim. Burada o anlamda, onu bizim kadar seven kimse yok. He ama tabii imkanlarımız türkiye ile kıyaslanamaz. Eğitim, sağlık, yeşil alan, parklar, ulaşım, çocuk hakları, kadın hakları,kısacası insan hakları bakımından çok daha rahat ve stressiz de bir hayatımız var.
Ama bak Dilan’ın tecrübesi farklı, benimki farklı, seninki daha da farklı olabilir.
he Hiç gelmemiş olmak ister miydim? Ona da hayır derim heralde, her şey bir tecrübe, burada gördüklerimi yaşadıklarımı yaşamamış olmak, deneyimlememiş olmak istemezdim.