Artık çok yıprandım hamileliğimin ilk bir buçuk ayını beraber geçirdik eşimle sonra işleri yoğunlaştı ,doğum oldu daha da yoğunlaştı. Tüm ümidim yaz mevsimindeydi onda da baharda Corona geldi
başkalarının hayatlarına bakım buna da şükür demek çok çirkin geliyo ama mental olarak toparlanmak için tutunacak dal arıyorum. Tek başına evlat buyutenlerin Allah yardımcısı olsun çok zormuş. Fiziksel biseyim yok ama zihnim acı içinde. Taşındıktan sonra tv baglatmamistim deprem olduğu gün baglattim. Sıcacık yuvaları mezar olan insanları gördükçe kahroldum. Düşünüyorum da Kıyamet mi diyorum bunlar , benim bildiğim kıyamet birden kopar. Tüm bu zor süreçleri yalnız ben yaşıyo olsam geçecek dayan derdim kendime ama bunu da yapamıyorum. Sinirli tahammülsüz gergin bi insan haline geldim. Siz nasıl tolere ediyorsunuz, kendinizi mental olarak ayakta nasıl tutuyorsunuz. Toparlanmak istiyorum annesin sen kendine gel diyorum ama gücüm kalmamış