Bizde de durum tam tersi gelsede baksa çocuğa diye bir yalvarmadığımız kaldı bakıcı aramaktan yoruldum artık hiç biri olmadı görüştüklerimin hala da arıyoruz keşke senin kayınvaliden gibi gelip hevesle baksada bende çalışsam içim rahat
Böyle söyleyince benimki nankörlük gibi gorunebilir. Evlenirken es seciyoruz, kv ne cikarsa bahtina oluyor. Eminim sizin durumunuz icin benim kv cok iyi olurdu. Ona sorsaniz o da beni degil sizin gibi dusunen birini gelin olarak tercih ederdi.
Onunla aramizda bakis acisi, tercih, karakter farki var. Benim itirazim yaklasimina.
Ben amerikadaydim is icin, sirf cocuk sahibi olalim ve kendimiz buyutebilelim diye ayrildik(orada annelik izni 3 aydi ve benim vize durumu nedeniyle ise donmem gerekiyordu). Kayinvalideyse, 'gitmeden yapacaktinizbir cocuk, bana birakacaktiniz simdiye 4-5 yasinda olmustu' diyor.
Baskasi buyutecekse ben neden cocuk yapiyorum. tabi burda sartlar da onemli ben 2 yasindan sonra ise donebilecegim ve evde cocuga bakacak biri olmasina gerek olmayan bir duzeni tercih ettim.
Simdi de bana '9 ay sonra ise don ben bakarim' diyor. Surekli kendi oglunu en dogru sekilde kitaplarla büyüttüğünü anlatan, kendi dogrusu disinda dogru kabul etmeyen ve dolayli olarak size onlari yaptirmaya calisan asiri sahiplenici birine cocugu bak diye verirseniz, o cocukla annesi olarak nasil bir iliskiniz olacak?
buyuk ihtimalle baska cocugum olmayacak, bunu da bilerek isteyerek yaptik, kendimiz buyutelim istiyoruz. Zorluklari olsa da cocuk buyutmenin insana yasattugi pek cok haz, ogrettigi pek cok sey var. Bunu da kendi cocugumda yasayacagim. Kendi annemi erken kaybettim, cocugumla guzel bir bagim olsun istiyirum. Tabi allah korusun hastalık olum veya baska zorunluluk durumlarında cocuga bakacak biri oldugunu bilmek guzel.