Herkese merhaba ne kadar uzun zaman olmus yazmayali :) kuzularimiz iki yasinda, bir zamanlar bu gunler bana hayal gibi geliyordu :) asla baska cocuk istemiyorum derken su siralar acayip bir bebek sevme hasretim var. Cevremde biri dogum yapsa annesi izin verse de bebegi kucagima alip sevsem diyorum :) oyle bir cosku var icimde ama gozum yemiyor acikcasi. Benim oglum da iki yas kontrolunde 90 cm, 13,5 kiloydu. En büyük sorunumuz bu ara yemek yememesi. Bazen nasil ayakta kaliyor anlam veremiyorum. Cok güzel yemek yerken bir gun pipideki sislikten dolayi acil sünnet olmasi gerekti. Erkenden yaptirmadigim icin kafami taslara vurdum ama ne fayda. Psikolojik olarak rahat atlatti aslinda ama o zamanlar aldigi agri kesicilerle alakali midir bilmiyorum, yemeden icmeden kesildi cocuk. Bir aydir böyle, sabirla bekliyorum düzelmesini ve hala çilginlar gibi emiyor. Memeden ayirmak istemiyorum böyle düskünken, kendinin birakmasini bekleyenlerden olacagim sanirim. Benim gibi düsünen doktor da buldum aa hala emiyor mu diyenlere doktoru önerdi deyip açiklamaya çalismiyorum artik ama sadece sütle hayatina devam ediyor su siralar maalesef.
Bir de Istanbulda yasiyoruz esimin isinden dolayi ve burada hic tanidigimiz yok. Komsularim da hep yasli basli insanlar, cocuk sadece beni babasini ve ona bakan ablanin ailesini görüyor. Bu yüzden oldugunu dusunuyorum ki aktif konusmuyor. Konustugu kelimeleri not aliyorum, 53 kelime söyluyor anne git , baba gel, park kedi mama ( parka gidip kediye mama verelim anlaminda
) gibi cumleler kuruyor sadece ve cogunlukla soylemek yerine gostermeyi isaret etmeyi tercih ediyor. her gecen gun artiyor gerci kelimeler ama kuzeni yedi ay büyük oglumdan, o bu zamanlarda bizimle sohbet ediyordu sanirim onu bekledim :) oyun grubu vs iyi gelecek sanirim arastirmam lazim ama ah calismak zorunda kalmasak bazen ne iyi olurdu :/
Sizlerin de yazdiklarini okudum, umarim daha aktif burada olabiliriz ve tecrubelerimizi paylasabiliriz :)