Lohusalikta insanin kendi annesinin yaptiklari bile batabiliyor malesef kızlar.
Geçecek hic merak etmeyin. Sonrasinda biraz pişmanlikla beraber komikte gelecek bu yasadiklariniz. Bebeginizi herkesten kiskanacaksiniz,esinizin sucu yokken kavga edecekseniz,birinin bi lafina dunya basiniza yikilmiscasina aglayacaksiniz. Altin tepsilerde ikram sunsalar bana neden boyle getirdi diye halleneceksiniz... Bebeginiz sizi farkedip artik gulumsemeye gozlerinizin icine bakmaya basladigi donem gelince iste, her sey gecmis bitmis olacak.oyunlar oynayacaksiniz... Tabi suan tam tadini alamiyorsunuz bebeklerin. Daha minicikler hic biseyin farkinda degiller. Gazlilar,çişliler,ağlaklar... Hep sizi yoran yanlariyla mesgulsunuz. Bedeniniz rahatsiz,dikisleriniz,gogusleriniz agriyor... Bir de etrafinizdakilerin en ufak yuz ifadeleri oluyor size dünya meselesi
...
İnanin hepsi geciyor. Aglayin,kızın,tartışın... Bunu siz degil hormonlariniz yapiyor o yuzden de suçlanmayin :) herkesin sizi anlamasi mumkun degil... Her isteginiz olmasi da tabi... İslerinizi soylenerek yaparlar,rahat da ettiremezler... Anneniz de olsa dahi o benim annem nasil boyle yapabiliyor demeyin. Kimse kimseyi ilelebet sirtinda tasiyamiyor...
Sizi kim huzursuz ediyorsa bi an once gondermeye calisin. Siz yetebilirsiniz kendinize... Bebeginizin zaten sadece size ihtiyaci var baskasina degil. Ev temizlenmesin,bi sure esinizden yemek destegi alin. Emek yapamiyorsa bebege o bakarken siz hemen halledin. Karniniz tok,kafaniz rahat, sagliginiz yerinde olsun...
Yemege tereyagini fazla koyuyor diye,ogluma annecim diye seslendi diye, esimle pazara ben giderdim o nasil gider diye lohusaligini aglayarak ama simdi bunlara gulerek geciren bir anne olarak soyluyorum canlar :)