valla bilemedim ki kaderim...dün ağzımı açamıyordum yorgunluktan..
bugünde bir paspalım ki sorma..öğleden sonra tam bakım-onarıma giricem..
o zaman ne olur bilmem
hiç yanaşmadım tanışmaya... O da doğru dedi ve hazırlandık çıktık evden... Yeşil çorapları önce ben girerek eşim görmeden bir anda zıbıtıp attım, nereye attımsa bir daha bulamadım zaten... 
hemde nasıl yorucu anlatamam. aslında uysal olmak hiç bana göre değil çok asi bi tarafımda var. hatta eşim bana der dişin bana geçiyo, cadısın, diye. ama başkalarına gelince olmuyo.. sanırım ödevi uygulıcam teşekkürller canım. artık evlendim değişmem lazım diyorum sen vesile olcan galiba
maşallah kızlar, bir saattir bu son sayfaya gelmeye çalışıyorum yahu
güne hızlı başladım da zengin kalkışı yapayımm
şu adamların ödemelerini göndereyim, beni yer bitirirler bunlar sonra..
Çok komik bir gündü, o yüzden detaylı anlatacağım kızlar..
İnşallah sabırla okursunuz...
Kendimi çok paylaşımcı gördüm bugün vallahi...
Bizim eşimle tanışmamız çok enteresandı, ben çok kötü bir ilişki yaşamıştım, agresif bir insanla berabermişim haberim yokmuş.
Ayrılmayı istediğimi ve bir daha onu görmek istemediğimi söylediğimde cafe de hırpalamıştı beni... Çok kötü günlerdi ya...
Neyse, çok samimi bir arkadaşım da biliyordu zaten yaşadıklarımı, ayrımız gayrımız, gizlimiz saklımız yoktu.
Bir gün onun evindeyken Facebook'ta eşimin profilini gördüm, "ne kadar hoş biri, gözleri ne kadar güzelmiş Allah sahibine bağışlasın" deyi vermiştim.
Arkadaşımda bak o çok iyi yürekli ve çok çok mükemmel bir insandır, tanıştırayım sizi dedi.. Bende hayır demiştim, o an zaten öyle birşey düşünecek halim yoktu.
Aradan zaman geçti, arkadaşım hiç durmadan bizi tanıştırmak istediğini söylüyordu, bir gün sinemaya gidelim hep beraber dedi.
Ama ben bu tanışma faslını 6 ay uzattım
Ve o gün geldi çattı, arkadaş grubu olarak (hepsi benim arkadaşlarım, eşim sadece ortak arkadaşımızı tanıyordu) Pierre Lotti'de buluştuk.
Buluşma öncesi arkadaşım ile evde hazırlanıyoruz, ben rugan çizme giyeceğim ama hava soğuk olduğu için (şubat ayıydı ve hava buzz) kat kat çorap giyme huyum vardır.
Capri pantolon giydim, çizme onu kapatacak uzunluktaydı, altına uzun pembe çoraplar, üstüne yeşil bir çorap...
Çizme olmasa rezil bir durum yani... Arkadaşım da hatta dedi "ya ayakkabılarını çıkartacak durum olursa, naparsın" diye...
Dedim cafeye gidiyoruz Allah Allah niye çıkartayım çizmelerimi şimdi...
Pierre Lotti'de arkadaşlarımız ile buluştuk, cafe de oturuyoruz. Bu geldi, yüzü kızaran biridir eşim, bizi gördü bir tek arkadaşımı tanıyor doğal olarak kızardı.
Ama harika bir gündü... Sonra arkadaşımın erkek arkadaşının evine gittik hep beraber 7 kişiydik, bir arabaya sığdık ıkış pışış.
Araba Eşimin arabasıydı ve doğal olarak kullanan da o...
Bu arada arkadaşım 170 boyunda, erkek arkadaşı ise 180 rahat vardı.. düşünün sıkışıklığı...
Bende kırmızı palto var, oradan balata gittik, arkadaşın evi balattaydı, arabayı park ediyordu eşim, arkadaşlar dedi ki biz inelim daha rahat park edersin.
Bende dedim "evet inelim", eşim o zaman dedi ki "herkes insin sen inme" ben kıp kırmızı oldum paltomun renginde...
Veee arkadaşımın fazla romantik olmayı bilmeyen erkek arkadaşı bizi işkembeciye götürdü...
Ben severim sakatatı, eşimde seviyor zaten... Orada bir güzel karnımızı doyurduk.
Herhalde bir işkembecide sütlaç yiyen tek insan benim arkadaşımdır...
Oradan evine geçtik arkadaşımın erkek arkadaşının, benim pembe çoraplar tabii ki ortaya çıktı...
Nasıl utandım anlatamam...
Arkadaşım ile çok gülmüştük ve kalbi ne kadar temizmiş ki, önceden hissetmiş aslında olacakları...
Halbuki herşey spontane gelişmişti...
Eşim hala dize kadar olan pembe çoraplarımı sempatik bulduğunu söyler...
Bir arkadaşımız da namazına düşkündür.
Ortamda belli etmez, benim dışarda bir işim var gelicem dedi ve gitti.
Sanırım bir tek ben biliyordum nereye gittiğini, gelirken de tulumba getirmiş.
Eşimin en sevdiği tatlıymış meğersem, oturduk bir güzel tulumba yedik.
Bekar evi olduğu için çatal, tabak sınırlı sayıda.. Yedik tulumbaları ama bulunduğu kaptan...
Eşim ve ben en son tulumbaya ulaştık, o tulumbadan ısırdı şerbeti diğer tulumbaların olduğu kaba aktı.
Dedi kusura bakma iğreneceksin şimdi, dedim ben öyle şeylerden iğrenmem, aldım elime bir güzel yedim tulumba...
Orada aşk başladı sanıyorum...
Hala aklımıza geldikçe benim pembe çoraplarımdan, tulumbadan ve "herkes insin sen inme" muhabbetini yaparız...
Ne güzel günlerdi ya... Pierre Lotti benim için ayrı anlamı olan ve özel bir yer...
souvvenir ben herkes insin sen inme lafına bayıldım yaaaaa
Souvvenir çok güzelmiş tanışma hikayeniz
Pembe çoraplarına bittim
Allah ömür boyu mutlu etsin
souvvenir çok tatlısınız yaaa
ama napalım geçti bitti. bari diyorum yuvamıza kimse karışmasın
eşimde çok yumuşak yüzlü ben gbi. kesin kararlar alma vakti geldi
o kırılmasın bu kırılmasın derken en güzel günlerimiz mahvoldu
Canım benim, bende çok fedakarlık yaptım evlenirken, o kırılmasın bu kırılmasın...
Baktım benim önceliklerime ve isteklerime bu kadar değer veren bir Allah'ın kulu yok.
O yüzden yeri geldiği zaman kendi isteklerini ön plana koymasını bileceksin.
Dediğin gibi evlendin artık, senin bir eşin var, kendi aileni yuvanı kurdunuz, o yüzden senin kendi düzenin olmak zorunda.
Başkalarından önce kendi hayatınız öncelikli... Allah yardımcın olsun canım...
o kırılmasın bu kırılmasın derken en güzel günlerimiz mahvoldu
Canım inan benim yaşadığım evlilik stresini bir başkası yaşamamıştır. Anlatsam roman olur.
Derin yaralarım var o konuda, hem kendi ailemden yaşadığım, hem eşimin ailesinden.
Ama şu anda ne diyorum biliyor musun? Benim için önemli olan ne??
Eşim, yuvam, huzurum, ağzımın tadı!
Sadece bunlar önemli benim için, o yüzden bunları kaybetmemek için hareketlerimi ona göre ayarlamalıyım.
Huzurumu kaçıracak, eşim ile tartışmama sebep olacak, ağzımın tadını bozacak şeylerden uzak durmaya çalışıyorum.
Eğer bunlara sebebiyet verenler varsa (kim olursa olsun) lafımı söylüyorum.
Hala fedakarlıklar yapmıyor muyum? Elbetteki yapıyorum.
Yufka yürekli bir insanım çabuk unutmaya çalışan biriyim, ancak bir olay olacakta, diğer yaşananı hatırlatacak bana.
Ama yine de herşeyin bir sınır ve hududu olduğunu biliyorum...
Bu aralar belki duymuşsundur, Safer ayındayız, zor bir aydır bu..
İnsanlar hırslarına, kinlerine yenilebilir, o yüzden bu ayda birazcık kendine dikkat et.
Bol bol dua oku, kendini telkin et, aklına çok fazla can sıkıcı, içini huzursuz edecek düşünceleri getirme.
Herşeyin iyi olacağını düşün ve bunun için Allah'a dua et...
İnan zamanla herşey düzelecek, o geçirdiğin üzüntülü zamanları hatırlamayacaksın bile.
Allah mutluluk, huzur, sağlık, sıhhat versin inşallah herkese, eşi ile ağız tadı versin...
En önemlisi bu canım...
eşimde bende dediğin gbi yaralıyız. iki aile arasında yaprak gbi savrulduk ordan oraya. şimdide kendimizi toplayamıyoruz haliyle. inşallah düzelcek herşey
silkelenip kendimize gelelim arkadaşlar
sorunlar gelir geçer
