Merhaba Kızlar.
Lütfen önyargısız okuyun ve bana bi akıl verin. 25 yasındayım. Çalışıyorum. Eşim de 28 yasında öğretmen o da.
Eşimin ablası tarafından tanıştırılıp görücü usulü gibi bir evlilik yaptık. (gibiden kastım 1 ay görüştük sadece) Nişanlılığımız dönemlerimizde de sıkıntılarımız vardı evlenince biter diye düşündüm ama bitmedi. Katlanarak devam etti. Ben de vajinismus vardı 2 yıl boyunca da hiç ilişkiye girmedik.
Sorun şu ; Eşimi sevmiyorum. Her hareketi batıyor.
Ben hala eski sevgilimi seviyorum. Hem de o kadar çok seviyorum ki. Geçen gün bir şehirde görüştük. Sıkıntılarımı biliyor, hiç ilişkiye girmediğimi biliyor. Eski sevgilim bekar, 29 yaşında. Dünyanın en nazik, en iyi niyetli , en anlayışlı insanı. Onu görünce ona olan aşkım depreşti. Sevgiliyiz. geçen hafta iş ile ilgili toplantı için gitmiş onun evinde kalmıştım. Birlikte uyuduk uyandık. Bakireydim,artık değilim. Birlikte olduk.ben istedim. Farkındayım her şeyi çok açık yazıyor olduğumun. Ama durum bu. Yalnız onun benle bir gelecek düşünüp düşünmediğini bilmiyorum. Sürekli ağlıyorum, kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Çok çaresizim. Hiç ben boşansam geleceğimiz olur mu falan konusmadık ben sadece ona kendisine karsı anlayıslı olacağımı söyledim hep. Sonucta ben evliyim, evlendim bi kere ama o bekar. beni ne kadar çok sevdiğini biliyorum bana bakmaya bile kıyamıyor. o kadar şeffaf b ir insan ki, hep öyleydi.
Durum bu. Salya sümük iş yerınde ağlıyorum eve gidip ağlıyorum. Onun yanında olmadığım her an ağlıyorum. Whatsapp'tan yazısıyoruz srekli ama birbirimize uzak şehirlerdeyiz. Onu görememek çok köt :/(
aha abovvv abovvv küçük dilimi yuttum nan
