2 yasindaki kizimla ilgili yardim istiyorum

bunlarin hepsini yapiyoruz bizde, kisin soguk gunlerde bile cikip dolastik karda oynadik enerjisini atsin dedik. ama yorgunken bile bu uyku sorunumuz bitmedi.
ve uykusu cok hafif en kucuk sese uyanir, o yuzden 9 aylikken odasini ayirdim. ilk baslarda iyiydi hatta kendi kendine birakiyorum besikte bikac gidip gelip pispislayinca uyuyorum son 5 6 aydir iyice zorlasti uykular.
bazen bi rahat uyusa butun sorunlar cozulecek gibi geliyor sonrada cok abarttigimi dusunuyorum. kendi halene birazsam uykusu geline uyur diyorum ama bizle beraler 11 e kadar bile oturabilir biraksam.
konu cok ilgimi cekti zira benim de 20 aylik kizimda inatlasmayla ikgili problemlerim cok onlara gecmeden once size sunu soyluyeyim ben de hic emzirmedim sayilir. evet anne bebek arasindaki guven hissi emzirmeyle alakalidir inanirim ama emzirmememe ragmen ben sahsen o bagi kurabildim. o yizden caninizi sikmayin derim. uyku konusunda genelde anneler sabit bir saatte uytmaya calisir olmayinca uzulur kendini kahreder ofke patlamasi yasar ve bu gerginlik cocuga da gecer diye dusunuyorum.demissiniz ya biraksam 11 e kadar oturur. belki tepki alirim ama uykuya direniyorsa birakin 11 e kadar kalsin. sahsen bizim sabit saatimiz yok uyku saatimiz en erken 9 bucuktan baslar bazen 11-12 ye kadar devam eder. gunduz bir kere uyur uykusunu alip alamamasina bagli veya yorgunluguna bagli olarak gece uyku saati degisir. uykusu yoksa yataga koymam zorlamam. yani uyku fizyolojik bir ihtiyactir zaten gelince uyur diye dusunuyorum. ha bi de siz de 2 yas sendromunu yasiyorsunuz. biz de maalesef yemek konusunda... yani sorunumz yemek yememesi degil herseyi kendi catal kasikla yemek istiyor. izin vermeyince cok agliyor izin verdik doke saca hem etrafi hem kendini batiriyor cunku kasigi agzina alana dek kasiktaki hooop dokuluyor. onu gectim hadi kaslari gelismemis simdi de yemekleri birbirine karistirmaya,bardaktaki icecekleri kendi tutmaya calismaya ve bilerek dokmeye basladi ve bende santeller atiyor kiziyorum sonra elinden alinca krizlere giriyoruz. ne bilim disarda istedigi olmazsa kendini yerlerde surundure sutundure aglamaya basladi. kendime hakim olamiyorum bagiriyorum falan ben de boyle dertlere sahibim.suanmaalesef... gecici diyorlqr da bazi yasitlarina bakiyorum hic oyle degiller ya acaba ben yanlis davraniyorum diye mi boyle oldu onu kestiremiyorum. zaman zaman ofkelenip bagirmak disinda olmasi gerektigi gibi davraniyorum. yani bu olmasi erektigi gibi dedigim seyler kitaplarda veya makalelerden pedagoglardan edindigim bilgiler isiginda...
 
26 aylik bir kizim var, yaklasik bir bucuk yasindan beri belki dahada eski devamli bir mucadele halindeyiz.
kisiligininde biraz inatci oldugunu kabul ediyorum ama bazi durumlardada yaptigim yanlislardan iyice inatlastigini dusunuyorum.
Ilk basta sunu doyleyeyeyim hic emziremedim kizimi, ilk iki gun yogun bakima almislardi, cok hizli nefes aliyor diye, sutumu sagip biberonla veriyordum sonra yanimiza gelince biraz emmeye calsiti ama cok yavas emiyordu, sutum bitcek diye endiselenip sagdim sagdikca biberonla verdim biberonu goruncede bi daha memeye donmedi ve hic emmedi. ilk bu emmeme sureciyle baslayan aramizda bir kopukluk oldugunu dusundum nedense. sonrasina ailevi bissuru sorun benim hemen okula donmemle sanki bir sekilde ayri kaldik.
Cok kucagina alma kucaga alismasin tarzinda soylemlerede biraz kulak verdim sanirim ve benim dusuncem bir sekilde tam baglanamadik.
Simdi nerdeyse her konuda inatci. uykusuzluktan ayakta duramiyor ama butun cabalarima ragmen uyumuyor mesela, salliyorum sarki soyluyorum yaninda yatiyorum ama olmuyor bir sekilde aglaya aglaya uyuyor, en sonunda bende sinirlenip bagiriyorum aglaya aglaya uyuyor en sounda.
Yemek yememizde ayni, biseylerle oyalayip yedirisem yiyor yoksa kendisi yerse iki kasik. kasik catal kullanabiliyor rahatca ama yemiyor. bir sekilde yine gerginlik oluyor.
Asiri hareketli bikac kere dudagini bile patlattti, o yuzden uyariyorum bazen ordan ziplayamazsin diye ama mutlaka yapma dedigim seyler yapiliyor.
Hneuz oturup kendi kendine en fazla 15 dk oynadigini gormedim. ya sikilip kalkiyor yada herseyi etrafa atip sacinca ben mudehale ediyourm ve oyun bitiyor.
sizin uyguladiginiz metodlar varmi cocuklariniz icin. biraz daha sakin ve sorunsuz olmalari icin?
Ayirca 9 ayliktan beri haftada iki yada uc gun bakiciya gidiyor bir gun esim bir gun ben bakiyorum ama erken aliyoruz bakicidan genelde.


Merhaba ben super dadi da gormuştum 2 yas sendromunda birsey yaptırmak isterseniz sakin bir sesle tam tersini söylememiz gerekiyormuş mesela "sakın oyuncaklarını toplama tamam mı ? " gibisinden ..orada 2 yaşındaki cocuğa bu Yöntem ise yaramıştı kolay gelsinnn
 
uyku demek belki sizden ayrilmasi demek cocugunuz icin..sizden ayrilmak istemiyor olabilir bunu dusundunuz mu?
benim oglum ne zaman uyumaya dirense bana doyamamis oluyor gunicinde..
zaten kizinizda gece kalkip yaniniza geliyormus..
bi suru anne beni topa tutacak ama cekinmeyin yaniniza alin kizinizi derim..en azindan yatagini odaniza getirin..
ben sizi topa tutmam zira ben de kizimi yanimda yer yataginda yatiriyorum ve bana gore en dogrusu. adem gunesi oneren arkadaslar var ben de oneririm ve bu uyku yintemi de yani bebegi 2 yasina kadar yaninizda yatirma yontemini onda okumustum iyiki de ona uydum. cunku dusunsenize bambaska bir gezegene gittiginizi ve orda bu dunyadakinden baska canlilar var yaninda kendinizi guvendw hissedebildiginiz tek bir kisi var sizi koruyup kollayan emin oldugunuz biri. iste o biri siz o dunyaya alisana kadar bazen yaninizda olup bazen yaninizda olmazsa ne dusunursunuz ne kadar guvenebilirsiniz? hele ki siz yalniz kalmak istemeyip iyice tirstikca o kisi sizi aglatarak iste uzerek yalniz birakirsa bosluga dusmezmisiniz. bir sure sinra yalnizliga dusersiniz ama guvensizligi de ogrenirsiniz. bilmiyorum aklima biyle bisey geldi okuduklarimdan sentezleyip anlasilir oldum mu karistirdim mi ama diyecegim ben de cocugun aglatilarak zorlanarak uyumasina karsiyim.uyurken yanimda olmasi bir nimet. kokusunu aliyorum o da benimkini ikimizde kendimizi guvende hiasediyoruz. bakin suan meselq atesi var ve ben yanimda olmasa diyelim gece ateslendi farketmedim kendi odasinda olunca falan ve atesi yukseldi ne bileyim biraz da pimpirikliyim ama belli bir yasa kadar anneyle bebegin birlikte uyumasi taraftariyim sonra adem gunesin tavsiyesine uymaya calisacam asamali olarak odasini ayiracam yani once yatagini ayirip zaman icinde ayri odaya gecis yapariz ins.
 
mesajınızdan anladığım kadarıyla kızınızla aranıza mesafe koymuşsunuz tıpkı benim annem gibi..
ben size sadece şunu söyleyeyim 30 yaşındayım benim için alt komşum neyse annem de o!
o kadar yabancıyız o kadar uzağız ha varlığı ha yokluğu...
 
merhaba benim kizim da 14 aylik ayni reaksiyonlari verior cok haraketli yemek yemegi sevmiyor veyahut bir lokmayi saatlerce agzinda tutabilir. bakicidan erken almayin aksama kadar kalsin bir iki hafta eve geldiginde cok yorgun olmasi lazim kirese mi veriyorsunuz yani oyun bahcesi gibi bi yere baska cocuklarla oynama alani oluyorlmu ve oynuyormu ? paylasmayi ancak baska cocuklarla olunca ogrenir ve nasil oynayacaginida. su an kizim yeme duzeni biraz daha duzenlendi baska cocuklarin da yedigini gordugu icin. biraz da geceleri yataga atip aglatmalisiniz biz saatlerce aglatior oyle yatiriorduk ve uyku zmni gelince televizyon kapatiyor el salliyor sutu memeyi ve kucuk ayicigini eline verioruz yatirioruz yaninda dahi dikilmeden donuyoruz. ve kendi kendine uyuyor.

yuhh diyorum ....
:KK57::KK57::KK57::KK57:
 
ay ben bu konuya çok yazarım yaaa
sinirlendim akşam akşam...
herkesden daha hassasım!
mevsim geçişlerinde kolayca depresyon geçirebiliyorum...
ufak şeylerden arkadaşlarıma oranla daha kolay etkileniyor daha çok üzülüyorum..
insanlara bağımlılık geliştirmemek için daha fazla özene daha fazla uyanık durmaya ihtiyaç duyuyorum. (sevgi açlığı yüzünden)
sevgiye ve ilgiye normal insanlara oranla daha çok ihtiyaç duyuyor daha çabuk alışıyorum bu ilgiyi kaybetmek beni endişelendireceği için insanlarla çok samimi olmuyor mümkün mertebe içimi açmıyorum...
okuduğum kitaplar sayesinde eksik yanlarımı daha iyi biliyor insanların sevgi eksikliğimi kullanmasın diye efor harcıyorum hep seviyeli ve donuk biri gibi davranıyorum (aslında neşe dolu biriydim)
kronik OKB ve YAB hastasıyım
insanlarla ilişkim sıfır kimseye hiç kimseye güvenmiyorum hem anne hem babama karşı öfkem had safhada sıklıklı öfke kontrolsüzlüğü yaşıyorum...
çok sık yalnız ve mutsuz hissediyorum..
tüm bunlar anne sevgisizliği baba ilgisizliği yüzünden..
kızınızı düşünün!!!!
gerekirse terapi alın...
ben Maşşallah :nazar: iyi bir anne olmaya çalışıyorum kızımla ilişkimiz çok iyi 8 aydır uykusuzum ama hem eşime hem bebeğime iyi davranırım kızmam küsmem bağırmam (minumum ayda 1 kez oda 5 saniye filan sürüyor) bunun için inanılmaz bir çaba harcıyorum ve yorgun düşüyorum
 
10 kitaba kadar hic dayanamadim, bende biraz sabirsizim sanirim. kitap okuruz uyumadan once bizde ama uc kitap tm uyku saati diyince aglamalar bagrislar basliyodu.
peki kitaptan sonra yninda yatiyomusunuz yoksa yalnizmi birakiyodunuz.
evt bide bu vurmalar atmalar, tahta bikac oyuncagi vardi en son beynimizi patlatmasin diye kaldirdim. her seferinde ama bir yerimize gelirse cok aciz, sana atilsa ne kadar uzulursun degilmi diye empatide kurdurmaya calisiyorum ama diger gun sil bastan ayni olaylar.
yere sut dokme deneyini bir yildir yapiyor ama halen daha bitiremedi ne yazikki :)

2 yaşta böyle sorunlar yaşanıyor malesef. Zamanla geçecek. Siz her vurduğu zaman anlatın yinede bide dediğim gibi masallarla bilinç altına yerleştirin öğretmek istediklerini. Yemek arkadaşlık vs gibi şeyleri.

Uyku ya gelince 2 buçuk yaşına kadar emdi hiç emmeden uyumadı ve gece sık sık uyanır geri emerek uyurdu. Bende hiç zorlamadım hep yanında yattım. Büyüyebilen beşiği vardı hiç kullanamadık desem yeri zaten çok tehlikeli 1 kere düştü. Hemen yanına yer yatağı açtım gece uyanır uyanmaz yine yanıma alıyordum bu alıştırma dönemi oldu. 2 buçuk yaşında memeden kesilince beşiği yatağa çevirdim uyuyan a kadar yanında kaldım sonra odama geçtim. Yavaş yavaş alıştı. Şimdi 3 buçuk yaşında odasına götürür bir masal anlatır duamızı okur suyumuzu içer iyi geceler deriz ve çıkarım odasından. Sizle uyumak istemesi bile sizi nekadar sevdiğinin göstergesi. Hani demişsiniz ya etmediği için aramızda kopukluk var demekki yok.

Ayrıca 2 buçuk yaşına kadar oğlumla tek sarılma anımız emzirme zamanları oldu onun dışında gideyim anneme sarıla yım olayı yoktu. Memeden keserken hep dedim off bana sarılmıyor da uzaklaşıcaz daha çok. Aksine memeden keser Kesmez sürekli gelip gidip sarılmaya başladı hala da öyle.

Üzmeyin kendinizi. Uyuyun yanınızda. Uyandığında ben yanında olmazsam hemen beni çağır gelirim diyin. Birde sizle uyumak istememe si için sıkı sıkı sarılın. Bizimki bazen yanında uyuyayım ister yatak küçük diye sarılır ım. AnnrAnne sıcak oldu çok ofana gidermi sin yütfeeen der :)
 
Ilk once: cocugunuzu zorlamamalisiniz yemesi konusunda. Acikirsa o tipis tipis gelicek. Hakli oldugunuz noktalar olsa bile baskici bi annesiniz onun gozunde. Bu baskilari azaltmaya calisin. Yemek yemesi konsunda zorlamayin. Orda bi ozgurluk hissetsin bari.
 
26 aylik bir kizim var, yaklasik bir bucuk yasindan beri belki dahada eski devamli bir mucadele halindeyiz.
kisiligininde biraz inatci oldugunu kabul ediyorum ama bazi durumlardada yaptigim yanlislardan iyice inatlastigini dusunuyorum.
Ilk basta sunu doyleyeyeyim hic emziremedim kizimi, ilk iki gun yogun bakima almislardi, cok hizli nefes aliyor diye, sutumu sagip biberonla veriyordum sonra yanimiza gelince biraz emmeye calsiti ama cok yavas emiyordu, sutum bitcek diye endiselenip sagdim sagdikca biberonla verdim biberonu goruncede bi daha memeye donmedi ve hic emmedi. ilk bu emmeme sureciyle baslayan aramizda bir kopukluk oldugunu dusundum nedense. sonrasina ailevi bissuru sorun benim hemen okula donmemle sanki bir sekilde ayri kaldik.
Cok kucagina alma kucaga alismasin tarzinda soylemlerede biraz kulak verdim sanirim ve benim dusuncem bir sekilde tam baglanamadik.
Simdi nerdeyse her konuda inatci. uykusuzluktan ayakta duramiyor ama butun cabalarima ragmen uyumuyor mesela, salliyorum sarki soyluyorum yaninda yatiyorum ama olmuyor bir sekilde aglaya aglaya uyuyor, en sonunda bende sinirlenip bagiriyorum aglaya aglaya uyuyor en sounda.
Yemek yememizde ayni, biseylerle oyalayip yedirisem yiyor yoksa kendisi yerse iki kasik. kasik catal kullanabiliyor rahatca ama yemiyor. bir sekilde yine gerginlik oluyor.
Asiri hareketli bikac kere dudagini bile patlattti, o yuzden uyariyorum bazen ordan ziplayamazsin diye ama mutlaka yapma dedigim seyler yapiliyor.
Hneuz oturup kendi kendine en fazla 15 dk oynadigini gormedim. ya sikilip kalkiyor yada herseyi etrafa atip sacinca ben mudehale ediyourm ve oyun bitiyor.
sizin uyguladiginiz metodlar varmi cocuklariniz icin. biraz daha sakin ve sorunsuz olmalari icin?
Ayirca 9 ayliktan beri haftada iki yada uc gun bakiciya gidiyor bir gun esim bir gun ben bakiyorum ama erken aliyoruz bakicidan genelde.



Çocuğunuz oyun ve sevgiye aç..
O çağlardaki çocuklar oynamak beraber bir şeyler paylaşmak ister...
Sizinde kendinize göre haklı sebepleriniz olabilir ama siz onun annesisiniz sevginizi yansıtmalı ve zaman ayırmalısınız..
Birçok şeyi anlayabilecek yaşta onunla konuşmayı deneyin, bağırmak bu sözlü şiddete giriyor bu yol ile hiç bir şeyi çözemezsiniz..
Onunla boyama yapın, hamur oynayın, sevdiği oyuncaklarla doğaçlama oyunlar yapın kendi kendine oynamasını beklemeyin beraber oynayın...
Yemek yemesi gerektiğini oturup anlatın yemek yemediği için ne kadar mutsuz olduğunuzu belli edin, yemek zamanlarında önüne ona ayrı porsiyon yapın, yemek yediğinde onu ödüllendirin yemediğinde ödülü kesin ve bunları sinirlenmeden sakince yapın...
Zaten çocuğunuza bakıcı bakıyor onunla geçirdiğiniz zamanlar da dolu dolu geçsin...
Siz annesiniz sevilmeyi en çok sizden öğrenir ona onu ne kadar sevdiğinizden bahsedin...
 
Konu sahibi, cocugunuz icin Adem Güneş'i mutlaka okuyun. Anlayacaksınız nwden tavsiye ettiğimizi.
Adem gunesin bicok kitabini okudum gercekten guzel ama bazi noktalardada dogrusu biraz strese soktu beni. Bunlari yapamiyorum ne olcak somdi gibi.
 
konu cok ilgimi cekti zira benim de 20 aylik kizimda inatlasmayla ikgili problemlerim cok onlara gecmeden once size sunu soyluyeyim ben de hic emzirmedim sayilir. evet anne bebek arasindaki guven hissi emzirmeyle alakalidir inanirim ama emzirmememe ragmen ben sahsen o bagi kurabildim. o yizden caninizi sikmayin derim. uyku konusunda genelde anneler sabit bir saatte uytmaya calisir olmayinca uzulur kendini kahreder ofke patlamasi yasar ve bu gerginlik cocuga da gecer diye dusunuyorum.demissiniz ya biraksam 11 e kadar oturur. belki tepki alirim ama uykuya direniyorsa birakin 11 e kadar kalsin. sahsen bizim sabit saatimiz yok uyku saatimiz en erken 9 bucuktan baslar bazen 11-12 ye kadar devam eder. gunduz bir kere uyur uykusunu alip alamamasina bagli veya yorgunluguna bagli olarak gece uyku saati degisir. uykusu yoksa yataga koymam zorlamam. yani uyku fizyolojik bir ihtiyactir zaten gelince uyur diye dusunuyorum. ha bi de siz de 2 yas sendromunu yasiyorsunuz. biz de maalesef yemek konusunda... yani sorunumz yemek yememesi degil herseyi kendi catal kasikla yemek istiyor. izin vermeyince cok agliyor izin verdik doke saca hem etrafi hem kendini batiriyor cunku kasigi agzina alana dek kasiktaki hooop dokuluyor. onu gectim hadi kaslari gelismemis simdi de yemekleri birbirine karistirmaya,bardaktaki icecekleri kendi tutmaya calismaya ve bilerek dokmeye basladi ve bende santeller atiyor kiziyorum sonra elinden alinca krizlere giriyoruz. ne bilim disarda istedigi olmazsa kendini yerlerde surundure sutundure aglamaya basladi. kendime hakim olamiyorum bagiriyorum falan ben de boyle dertlere sahibim.suanmaalesef... gecici diyorlqr da bazi yasitlarina bakiyorum hic oyle degiller ya acaba ben yanlis davraniyorum diye mi boyle oldu onu kestiremiyorum. zaman zaman ofkelenip bagirmak disinda olmasi gerektigi gibi davraniyorum. yani bu olmasi erektigi gibi dedigim seyler kitaplarda veya makalelerden pedagoglardan edindigim bilgiler isiginda...
Biz sabah biraz erken kalkoyoruz o yuzden cok gece kadar ayakta kalmasini istemiyorum. Ama artik daha az israrci olmaya karar verdim bu uyku saati konusunda ins.
 
mesajınızdan anladığım kadarıyla kızınızla aranıza mesafe koymuşsunuz tıpkı benim annem gibi..
ben size sadece şunu söyleyeyim 30 yaşındayım benim için alt komşum neyse annem de o!
o kadar yabancıyız o kadar uzağız ha varlığı ha yokluğu...
Gercektemi ? Bunu okiyunca dehsete dustum.
Aramiza mesafe koymak gibi dusunmemistim ama belkide oyle.
Sik sik kucak ister kucaklarim. Sarki soyeriz biraz hareketlidir bazen guresiriz :) beraber zmn geciririz ama belkide yeterli degil onun gozude
 
ay ben bu konuya çok yazarım yaaa
sinirlendim akşam akşam...
herkesden daha hassasım!
mevsim geçişlerinde kolayca depresyon geçirebiliyorum...
ufak şeylerden arkadaşlarıma oranla daha kolay etkileniyor daha çok üzülüyorum..
insanlara bağımlılık geliştirmemek için daha fazla özene daha fazla uyanık durmaya ihtiyaç duyuyorum. (sevgi açlığı yüzünden)
sevgiye ve ilgiye normal insanlara oranla daha çok ihtiyaç duyuyor daha çabuk alışıyorum bu ilgiyi kaybetmek beni endişelendireceği için insanlarla çok samimi olmuyor mümkün mertebe içimi açmıyorum...
okuduğum kitaplar sayesinde eksik yanlarımı daha iyi biliyor insanların sevgi eksikliğimi kullanmasın diye efor harcıyorum hep seviyeli ve donuk biri gibi davranıyorum (aslında neşe dolu biriydim)
kronik OKB ve YAB hastasıyım
insanlarla ilişkim sıfır kimseye hiç kimseye güvenmiyorum hem anne hem babama karşı öfkem had safhada sıklıklı öfke kontrolsüzlüğü yaşıyorum...
çok sık yalnız ve mutsuz hissediyorum..
tüm bunlar anne sevgisizliği baba ilgisizliği yüzünden..
kızınızı düşünün!!!!
gerekirse terapi alın...
ben Maşşallah :nazar: iyi bir anne olmaya çalışıyorum kızımla ilişkimiz çok iyi 8 aydır uykusuzum ama hem eşime hem bebeğime iyi davranırım kızmam küsmem bağırmam (minumum ayda 1 kez oda 5 saniye filan sürüyor) bunun için inanılmaz bir çaba harcıyorum ve yorgun düşüyorum

Aman Allah korusun. Ama gercekten anne baba ilgisizliginin boye sebepleri olabiiyor demekki. Sanirim butun davranislarimi tek tek yazip dusunucem iyice.
 
  • Beğen
Reactions: nio
canım ağlayarak uyuyor dedin ya aklıma direk oğlum geldi. benim oğlum 3 yaşına kadar nerdeyse doğduğundan beri ağlamadan uyumadı. sebep olmasına gerek yok önce ağlar sonra uyurdu. eğer çocuğunuzun burcu akrep ise bu durum çok normal. inatlaşması yani. emzrmemek çalışıyor olmak bunlar çocuğunuzla olan bağınızı koparmaz. saba böyle diyenlerde oluyorsa sakın aldırış etme. inatlaşması iki yaş sendromu dedikleri şey. benim oğlum 5 yaşına giricek yeni 3 haftadır kendi kendine oyun kurup oynuyor. o yaştaki bir çocuktan oyun beklemen yanlış olur. dağıtmasına karışmamalısın lakin beraber toplarsanız eskisi gibi dağıtmaz. ama bunu hadi oyuncaklarını topla değil. hadi basket atalım. biz tavşanız zıplayarak evimize yem götürelim gibi:KK70: senin tek çıkar yolun dolandırarak anlatmak. mesela ne dersin kızım yemek yiyelim mi bence sen bunu bititrebilirsin gibi. ilk başta sökmez belki ama sonra söker. yemek yeme konusunda bir kere böyle alıştıysa zor. bir süre huy değiştirene kadar devam edebilrisn. yada kendi yediklerini seçebilirsin bu ara. bir kere uzun bir süre olayın bağırmayla bitmesine izin verme. bırak onun dediği olsun baktın ki olmıcak. kural koyarken anlat. mesela ben olsam zıplamam zıplasaydım ben orda ağzım kesin acırdı. zıplamayı kestiğinde de ödüllendirme ki bunu sizin dediğinizi yapma gibi görmesin. sor ne istiyorsun yapsak mı bence yapmalıyız ben yapardım vs. malesef bazı çocuklarda 2 yaş sendtroumu zor geçiyor. ben bu kadar zor atlarmadım ama oğlumda da elbet zorlandığım şeyler oldu. bence yazdıklarınız normal her çocukta olan şeyler. sadece daha suyuna gidilmeyi isteyen bir bebek okadar. umarım fayalı olur canım...
 
26 aylik bir kizim var, yaklasik bir bucuk yasindan beri belki dahada eski devamli bir mucadele halindeyiz.
kisiligininde biraz inatci oldugunu kabul ediyorum ama bazi durumlardada yaptigim yanlislardan iyice inatlastigini dusunuyorum.
Ilk basta sunu doyleyeyeyim hic emziremedim kizimi, ilk iki gun yogun bakima almislardi, cok hizli nefes aliyor diye, sutumu sagip biberonla veriyordum sonra yanimiza gelince biraz emmeye calsiti ama cok yavas emiyordu, sutum bitcek diye endiselenip sagdim sagdikca biberonla verdim biberonu goruncede bi daha memeye donmedi ve hic emmedi. ilk bu emmeme sureciyle baslayan aramizda bir kopukluk oldugunu dusundum nedense. sonrasina ailevi bissuru sorun benim hemen okula donmemle sanki bir sekilde ayri kaldik.
Cok kucagina alma kucaga alismasin tarzinda soylemlerede biraz kulak verdim sanirim ve benim dusuncem bir sekilde tam baglanamadik.
Simdi nerdeyse her konuda inatci. uykusuzluktan ayakta duramiyor ama butun cabalarima ragmen uyumuyor mesela, salliyorum sarki soyluyorum yaninda yatiyorum ama olmuyor bir sekilde aglaya aglaya uyuyor, en sonunda bende sinirlenip bagiriyorum aglaya aglaya uyuyor en sounda.
Yemek yememizde ayni, biseylerle oyalayip yedirisem yiyor yoksa kendisi yerse iki kasik. kasik catal kullanabiliyor rahatca ama yemiyor. bir sekilde yine gerginlik oluyor.
Asiri hareketli bikac kere dudagini bile patlattti, o yuzden uyariyorum bazen ordan ziplayamazsin diye ama mutlaka yapma dedigim seyler yapiliyor.
Hneuz oturup kendi kendine en fazla 15 dk oynadigini gormedim. ya sikilip kalkiyor yada herseyi etrafa atip sacinca ben mudehale ediyourm ve oyun bitiyor.
sizin uyguladiginiz metodlar varmi cocuklariniz icin. biraz daha sakin ve sorunsuz olmalari icin?
Ayirca 9 ayliktan beri haftada iki yada uc gun bakiciya gidiyor bir gun esim bir gun ben bakiyorum ama erken aliyoruz bakicidan genelde.

Bu kadar küçücük çocukla niye bu kadar uğraşıyosunuz?.. Ben de çocukken huysuzmuşum öyle söylüyorlar.. Ama ben hatırladığım zamanlardan, çocukluğumda gördüğüm davranışlardan, o anne şefkatinin eksikliğinden olduğunu düşünüyorum. Bana daha çok babannem bakmış. Annemin yaşı da küçükmüş. Çocuğunuzla öyle uyusun diye yemek yesin diye cebelleşirseniz siz o kadar ısrar ederseniz iyi olacağını sanmıyorum. Benim de 5 yaşında ve 2 aylık yiğenlerim var. Kardeşimin onlara yaklaşımına konuşmasına bakıyorum.. büyük olan yemese, sinirlilik etse hiç ters haereket yapmıyor annesi. Siz de yumuşak yaklaşmaya çalışın, oyun oynar gibi bişeyler yaptırmaya çalışın. Çocuk dikkat çekmek için, ilgi istediği için öyle şeyler yapıyordur.
 
2 yaş inatçılık dònemi...bazı cocuklar bunu ileriki yaşlarınada taşır.sizi fazla yoracak lakin her istedigini özellikle agladıgında yapmayın ki sınırını bilsin. bazı cocuklar cok zor büyüyor. onu yorcak aktiviteler yapın. hoplasın zıplasın ellemeyin. gerekirse eve bir tane trambolin alın. tutun elinden zıplatın. yoruldukça yemeside düzelir. hatta yemege saldırır.

Benim kız kardesim bòyleydi. Sebepsiz aglardı. Annem bıkmıştı artık. Gece gündüz aglamak aglamak. İnatçıydı. herşeyi aglayarak yaptırmaya çalışırdı.şimdi dünyanın en uysal insanı. onunla anlaşamıyacak insan yoktur. sakin hoşgörülü bir insan oldu çıktı başımıza. tabi bu 25 seneden sonra oldu :))
 
bicok kadin calisiyor herkesinmi sevgisi eksik. ki ben sadece iki yada uc gun birakiyorum gerisi hep beraberiz. park bahce oyun alani dolasiyoruz, kitapta okuyoruz aktivitede yapiyoruz ama ne zmn uyku yemek desem cocugun tarzi degisiyor. bide tmm artik ziplama zamani bitti tehlikeli oluyor desem. evde muhakkak izin vermedigim seyleri bulur ve karistirir. nasil inatlasmadan cozebilirim bu durumlari onun derdindeyim.

psikolojide şöyle bir durum var eğer görmezden gelirseniz yani o yaramazlık yaptığında görmemiş gibi davranırsanız zamanla soğuyabilir çünkü dikkat çekmek için yapıyordur bunu genellikle çocuklar
 
Gercektemi ? Bunu okiyunca dehsete dustum.
Aramiza mesafe koymak gibi dusunmemistim ama belkide oyle.
Sik sik kucak ister kucaklarim. Sarki soyeriz biraz hareketlidir bazen guresiriz :) beraber zmn geciririz ama belkide yeterli degil onun gozude

annemi 2 senedir gormedim...gitmiyorum gidesim gelmiyor gitsem bile pek oyle icli hasret giderme gibi olmuyor...
annem bana hic sarilmazdi mesela sacimi hic oksadigini animsamiyorum anneme yanasmak istesem ittirirdi iyi hatirlarim o zamanlar kendime kizip suclardim annem yorgun oldugunu bide benimle mi ugrasacagini soylerdi.
ilk cocukluk yillarimi animsamasamda tahmin ediyorum aglamalarima aldirmayan bir annem olmali..
7-8-9-10 lu yaslarimda annem ve benim diyalogumuz cok sinirli ve ofkeye siddete dayaliyli.
ben cocuktum yaramazlik yapardim annem beni utandirip kucuk dusurup kimi zaman dover kimi zaman suclandirirdi kendimle barismam zaman aldi.
11-18 li yaslarima kadar hep annemin kolesi oldum iyi ve fogru olunca annem beni onayladi ama sevmedi de annemin sag koludum ev isleri kisisel sorunlarla beraber bas etsekte annemden bi opucuk alamadim :KK43:
18 den sonra cildirdim cesitli takintilar gelistirip anneme karsi canavarlastim onu en derin yaralarindan tutup sarstim tipki onun bana yaptigi gibi...
artik cocuklugumda ki her anne evladini sever ben sevgini gosteremiyorum bahanesine inanmiyordum buyumustum annemin hakaretlerine hakaretle siddetine zaman zaman siddetle cevap veriyordum artik savas baslamisti...
annem sok gecirdi babma beni dovdurdu bende balkondan atlayacakken babam tuttu babami tirmalafim vurdum taayi kafasina attik bicak cektim manyadim :KK43:
onlara zarar verecegimden degil gucumu gostermek icin ..
evin icinde ser odagiydim Allahin hikmetine bakin ki kardeslerimde benimle ayni tepkileri veriyorlardi.
25 li yaslarimdan sonra artik savas soguk savasa dondu ilk cocukluk cahimdaki gibi bu kez roller degisik ben annemi her firsatta azarliyor kiziyor canim istemezse cevap dahi vermiyor sik sik ondan utandigimi soyluyordum.
30 uma dogru. evlendim...
rvlendigimde vedalasirken annemi opmemisim Allah biliyor ki bu ceza icin degil aklima gelmedi cunki biz hic opusmezdik...
ilk ziyaretimi 1 sene sonra yaptim po zamanda sarilmadik sarilamadik tam bir yil boyunca gormemistim ama hic eksikligini hissetmemistim...
O artik pisman ama benim icimde cok derinlerde ona karsi sogukluk var...
tum ailemi affettim..
ama duvarlarim cok saglam ne asabiliyorlar ne gecebiliyorlar.
 
X