ay ben bu konuya çok yazarım yaaa
sinirlendim akşam akşam...
herkesden daha hassasım!
mevsim geçişlerinde kolayca depresyon geçirebiliyorum...
ufak şeylerden arkadaşlarıma oranla daha kolay etkileniyor daha çok üzülüyorum..
insanlara bağımlılık geliştirmemek için daha fazla özene daha fazla uyanık durmaya ihtiyaç duyuyorum. (sevgi açlığı yüzünden)
sevgiye ve ilgiye normal insanlara oranla daha çok ihtiyaç duyuyor daha çabuk alışıyorum bu ilgiyi kaybetmek beni endişelendireceği için insanlarla çok samimi olmuyor mümkün mertebe içimi açmıyorum...
okuduğum kitaplar sayesinde eksik yanlarımı daha iyi biliyor insanların sevgi eksikliğimi kullanmasın diye efor harcıyorum hep seviyeli ve donuk biri gibi davranıyorum (aslında neşe dolu biriydim)
kronik OKB ve YAB hastasıyım
insanlarla ilişkim sıfır kimseye hiç kimseye güvenmiyorum hem anne hem babama karşı öfkem had safhada sıklıklı öfke kontrolsüzlüğü yaşıyorum...
çok sık yalnız ve mutsuz hissediyorum..
tüm bunlar anne sevgisizliği baba ilgisizliği yüzünden..
kızınızı düşünün!!!!
gerekirse terapi alın...
ben Maşşallah
iyi bir anne olmaya çalışıyorum kızımla ilişkimiz çok iyi 8 aydır uykusuzum ama hem eşime hem bebeğime iyi davranırım kızmam küsmem bağırmam (minumum ayda 1 kez oda 5 saniye filan sürüyor) bunun için inanılmaz bir çaba harcıyorum ve yorgun düşüyorum