2 Yaş Dışarıda Yürümek İstememe

Merhaba,
26 aylık bir evladım var. Kreşe gidiyor. Emeklemesinde, yürümesinde hiçbir sorun yoktu. 11 aylıktan beri yürüyor. 2 yaşında kreşe başladı. Evle kreşin arası yürüme mesafesinde. Sabahları bırakacağım zaman yolu tanıdığından yürümek istemedi, kucağımda sarılıp kreş hakkında konuşa konuşa götürüyorum. Dönüşte de özlemiş oluyor, yine kucakta. İndirirsem direniyor, yürümüyor, çok ağlıyor. Bugün kreşten alırken öğretmeni kucakta getirip götürmeyin yürümesinde sıkıntı var, merdivenleri sürünerek çıkıyor, baktık olmuyor işin uzmanlarından yardım alalım dedi. Yaşadığımız yer sahillere, orman alanlarına yakın. Sürekli buralarda vakit geçiriyoruz. Yürümesinde bir sorun fark etmedik hiç. Üzüldüm ve kafama takıldı. Öğretmene bir detay da soramadım çünkü bunları çocukları ailelerine teslim ederken söyleyiverip gitti.
Sebebi ne olabilir? Sizlerin tecrübe ettiği bir durum mu bu? Başınıza geldi mi? Cuma’ya kadar bir doktora mutlaka götüreceğim ama böyle de içim içimi yedi sizlere danışmak istedim.

Ast ve alt değerlerine baktırın, belki ciddi bir şey değildir üşeniyordur.

Ev ortamında da yeterince hareketli değilse, park vs gibi ortamda çok bulunmuyorsa belki bunlar da motor gelişimini etkilemiş olabilir. Deneyimlemek, zorlanmak ve tekrar bu yaşlar için çok önemli. Yolculuğunuzu yarışmalı hale getirebilirsiniz. ( İlk karşılaşmada doya doya sarıldıktan sonra kim daha hızlı yürüyecek, ya da her 5 adımdan sonra komik bir şey yapma gibi) eğer çok hareketli değilse, hoplamalı zıplamalı aktiviteler deneyebilirsiniz. Bazen düşecek kaygısıyla anneler merdiven çıkmasına engel olabiliyor. Bu açıdan kendinizi de birdeğerlendirin. Çok korumacı bir anne misiniz, bebeğiniz ihtiyaç duyduğu fırsatlara ulaşamıyor mu? Ve bence, önce öğretmeniyle tekrar konuşup aklınıza takılanları sorun. Yolunda olmayan bir şey varsa da doktoruyla iletişime geçin. Eğer bir sorun olmadığını söylerse bol bol fırsat verin ve oyunlaştırarak teşvik edin.

Tekrar merhaba. Tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Konuyu güncelleyeyim. Ertesi gün hemen doktorumuza gittik. Tahliller temiz geldi. Oyun terapistiyle de görüştük. Araya uzun bir tatil girdiği için sizi bırakmak istemiyor dedi özetle. Ertesi gün kreşle görüştüm. Öğretmeni oğlumun tam yaşını sordu, henüz iki aydır burada çalıştığını herkesin dosyasını bilmediğini söyledi. Oğlumun 3,5 yaşında olduğunu sandığını, çünkü yaz okulu derslerinde oğlumu o sınıfa aldıklarını söyledi. Çocuk kendinden büyük çocuklarla aynı sınıftaymış meğerse. Haliyle onlardan geri kaldığı şeyler olmuştur tabii. Şimdilik hallettik gibi ama takipteyim.

Merhaba, maalesef gereksiz yere paniğe sürüklenmişsiniz. Ama neyse ki, her şey yolundaymış. İçiniz rahatlamış olmalı. Okul ve öğretmen gözlemi çok kıymetli tabii ki, ama bir daha benzer bir durum olursa, mümkün olduğunca sakin kalıp durumu detaylıca öğrenmenizi tavsiye ederim. Konu evlat olunca bu her zaman mümkün olamayabiliyor, çok iyi anlıyorum ama gene de deneyin lütfen. :))

lacrimas .!.:

Merhaba, maalesef gereksiz yere paniğe sürüklenmişsiniz. Ama neyse ki, her şey yolundaymış. İçiniz rahatlamış olmalı. Okul ve öğretmen gözlemi çok kıymetli tabii ki, ama bir daha benzer bir durum olursa, mümkün olduğunca sakin kalıp durumu detaylıca öğrenmenizi tavsiye ederim. Konu evlat olunca bu her zaman mümkün olamayabiliyor, çok iyi anlıyorum ama gene de deneyin lütfen. :))

Genişletmek için tıkla...

Evet, kesinlikle çok haklısınız ama öğretmen hanımın da sakince konuşmaya, durumu detaylı anlatmaya gönlü yoktu pek. Belki o gün oğlum onu çok yordu belki sıkıntılı olduğu bir gündü, bende patladı bilmiyorum ama söyleyeceklerini söyleyip gitti.
Benim sakin olmayı öğrenmem gerek tabii ki ama orada çok haklısınız.