- 25 Aralık 2015
- 3.023
- 6.935
- 158
Merhaba kızlar. Ben bes senelik evliyim üç yasında bir oğlum var yaklasık Bi hafta evvelden kızımı kucağıma aldım. Tabi yine sezeryan ile :)
Buraya korkusu olanlar yada düşünenler için yazmak istedim. Öncelikle sezeryan da bir doğum şekli bunu kabullenmek ve alışmak zorundayız. Sabah sekiz gibi hastaneye yattım. Nst ve ultrason takibim yapıldı.spmrasında yğkske tansıyonum yıne ortaya cıkarak beni günün ikinci sezeryanlısı olarak ameliaythaneye yollattı:) masaya cıkmam söylendiğinde korkudan dizlerimin bağı çözüldü sandım fakat elimi karnıma koyunca kabus anın mutluluğu bana sabretmeyi öğretti. Anestezi doktoru bana belden uyusup bişi hissetmiyeceğimi söyledi işlem baslamıs tı hafif ısırıklar seklinde hissettim fakat son asamada baya baya elektrik çarptı diyebilirim. :) uyusammı beklediler on dakıka sürmeden his kaybım gercekleri o sırada muhabbete dalmışım ebeyle ve sesimi duydum kızımın. Hayatta en güzel duygu anne olmak. O korku endişe yerini mutluluk ve gözyasına bıraktı. Bi an için korkulardan arınmak bile güzeldi. Sonrasında bana yğkmüş gibi gelen ayaklarım ile sedyeye atılıp odamıza gittik. Zormus his kaybı dedim ama geciyor iki saat içinde yürüyordum. Tavsiyem korkmamayı denemeniz. :)
Buraya korkusu olanlar yada düşünenler için yazmak istedim. Öncelikle sezeryan da bir doğum şekli bunu kabullenmek ve alışmak zorundayız. Sabah sekiz gibi hastaneye yattım. Nst ve ultrason takibim yapıldı.spmrasında yğkske tansıyonum yıne ortaya cıkarak beni günün ikinci sezeryanlısı olarak ameliaythaneye yollattı:) masaya cıkmam söylendiğinde korkudan dizlerimin bağı çözüldü sandım fakat elimi karnıma koyunca kabus anın mutluluğu bana sabretmeyi öğretti. Anestezi doktoru bana belden uyusup bişi hissetmiyeceğimi söyledi işlem baslamıs tı hafif ısırıklar seklinde hissettim fakat son asamada baya baya elektrik çarptı diyebilirim. :) uyusammı beklediler on dakıka sürmeden his kaybım gercekleri o sırada muhabbete dalmışım ebeyle ve sesimi duydum kızımın. Hayatta en güzel duygu anne olmak. O korku endişe yerini mutluluk ve gözyasına bıraktı. Bi an için korkulardan arınmak bile güzeldi. Sonrasında bana yğkmüş gibi gelen ayaklarım ile sedyeye atılıp odamıza gittik. Zormus his kaybı dedim ama geciyor iki saat içinde yürüyordum. Tavsiyem korkmamayı denemeniz. :)