2.çocugu istemiyorum

Arkadaşlar yazacaklarım uzun hepsini yazsam sayfalar yetmez.benim bir tane kızım var 7 yaşında eşim yıllardır 2. Çocuk istedi ama benim yüzümde şiddetli roza hastalıgı var yıllardır kurtulamıyorum çaresini bulamıyorum.en son 9 aydır diyete başladım azaldı ama geçmiyor, çevrem eşim herkes aşagılıyor beni ot yiyor diyorlar söylenmedik laf kalmıyor bunu anlatma nedenim roza olan kişi çok çaresiz oluyor ciddi psikoloji sorunu yaşıyor,birde eşim evde ne varsa yiceksin demesi,misafirlikte semin yüzünden rezil oluyorum demeleri beni isyana depresyona soktu.2. Çocuk bunlardan dolayı kaldıramam diye istemedim çünkü kızımda da çol ciddi lohusa depresyonuna girdim gidip balkondan atlamak geçiyordu aklımdan herkes gözüme batıyordu 5 dakika uyucam desem kızımın aglamaları kulagımdan gitmiyordu.ama beni kimse anlamoyordu bir yandan vicdan azabı çekiyordum ama elimde degildi.o günden sonra 2. Çocuga tövbe ettim.ama eşim ve annem aşırı ısrar ediyordu,annem nerdeyse evlatlıktan reddecekti eşimde kapıya bile attı beni çok çaresiz kaldım,annem geri gelirsen herkesin diline düşersin dedi annemde rahatsız olurdu zaten,sonra ben d.ontrol hapı içtim en son eşim şüphelendi yemin etti yakalarsam boşarım diye hemen çöpe attım ve bırakır bırakmaz hamile olmuşum sanırım adetim geçti şu an,ben yalvardım bakamam dedim karakterimi talontılı oldıgumu annemde eşimde biliyor siz bakarsınız,bakamam yapmıcam dedim anlamafılar beni,maddi olarakta çok zorluk çekiyorum,cildim hep yara olup alev alev yanıyor bu da üstüne tuz biber oluyor, bi tedavi var ama para yok almaya Rabbim diyorum keşke fakirlere vermeswydşn bu hastalıgı,şimdi 2. Çocuk olunca yüzde yüz yine depresyona giricem dahada beteri olacak,ve beni herkes yargılayacak anbem senden başkasında görmedim insan sevinir diyor ama elimde degil,şimdiden hayatım mahvoldu boşluktayım sanki hiç birşeyin tadı yok,ben bu yaştan sonra son gençlik zamanları gezmek tozmak hayatımı yaşamak istiyordum,eşimden de sogudum herkesten sogudum,yapayalnız kalmal istiyorum,şu dogurup hava atanlarada çok imreniyorum,tedavi olsam biraz geçer mi acaba yoksa aklımı kaybedicem.benim böule olmamın nedeni çocukluktan geliyor küçükken bazı kişiler tarafından aşagılandım bazı şeylerde var her şeyi yazamıyorum,hep beni çirkinmişim gibi hissettirdiler bazı fiziksel özellikler nedeniyle,işte ortaya böyle beni yarattılar,özgüven çocuklukta başlar ve sonraki yıllarda tüm hayatı etkiler,roza olmamın sebebide bunlar,şimdi haöilelikte herkes üstüme gelicek hele eşimin akrabaları çol yadırgıyor şimdi hamilelikte demedigini bırakmaz,glutensiz hamilelik olmaz mı sanki çok uzun yazdım hakkınızı helal edin

Rabbine güven yapacak bir şey yok. Belki devlet hastanesindr psikoloğa gidebilirsin seni rahatlatır