Merhaba arkadaşlar. İlk okul 1. sınıftan beri 2 süper insanla bu yaşıma kadar birlikte büyüdük. İlk evlenen ben oldum. Evleneceğim güne kadar her haftasonu birbirimizde kalıyor, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmyordu. Kız kardeşimden daha yakınlardı. Evlendim.. Uzak mesafeye gittim. Yine aynı şehirdeyiz fakat arada 100km var. İlk başlarda 2 haftada bir bana geliyorlar kalıyorlardı. arada ortak yerde buluşuyorduk. Ben annemlere gittiğimde her zaman onlarla görüşemiyorduk çünkü zamanım çok kısıtlı ve annemleri de çok özlüyorum. bunu sorun etmeye başladılar bize zaman ayırmıyorsun dediler. Kendimi 2'ye bölsem hem annemlere hem arkadaşlarıma yetişsem.. Zaten uzakta ve yalnızım zamanla beni yalnız bıraktılar.. Arayıp sormamalar,birlikte tatile çıkmalar bir şey dediğimde sen evlisin gelemezdin zatenler falan.. Şuan o kadar boşlukta ve yalnızım ki.. Çok üzülüyorum ama bir o kadar da kızgın ve kırgınım. Olanları hazmedemiyorum.
Evlendikten sonra arkaşlıklarının zedelendi mi? Gözden geçirme imkanınız oldu mu? Kim suçlu kim haklı sizce?
sizler kadar yakın olmasa da işyerindeki arkadaşlarımla güzel bir dostluğumuz vardı. evlenme sürecinde evlilik hazırlıkları ile çoğunlukla ben uğraştım eşim iş yerinden çıkamıyordu. sosyal programlarına katılamıyorum diye sitem ederlerdi hatta trip yaparlardı. sonra çocuk oldu izin vs sonrasında amirim çok anlayışlı bir adam mesaimiz de çok katı değil diye kısa süreli gelip giderdim geç gelir erken çıkardım beni kınadıklarını hissederdim arada laf vururlardı. 
