Bence biraz tek taraflı düşünüyorsun.Sen nasıl onlara vakit ayoramadıysan zamanında,onlar da şu an ayıramıyorsa anlayış göstermelisin.Aileni özleyebilirsin ama oraya gittiğinde bir yarım 1 saatini arkadaşlarına ayırmaman onları da kırmıştır.Evlenince kimsnein hayatı olağanüstü değişmiyor.Tamam gurbet olabilir çocuk olabilir zamanla uzaklıklar olabilir ama insan her ne olursa olsun yakın arkadaşım dostum dediğim insanlara ayıracak vakit bulmalı.
Ben size kendimden örnek vermek istiyorum, çok arkadaşım vardır benim..
Nişanlandım, arkadaşlarım onlara zaman ayırmadığım için yakındılar...
Evlendim, küstüler...
Bir takım sorunlar yaşadım (eşim ve ailemle ilgili değildi), çok zor zamanlar yaşadım ama onlar beni anlamak istemediler..
Bekar oldukları için her hafta sonu bir faaliyet, hafta içleri iç çıkışı yemek organizasyonları...
Sonuçta benim de farklı bir hayatım var artık...
Bir gün arkadaşlarla toplandığımız gün, ben sizlerin faaliyetlerine pek katılamıyorum malum evlendim sorumluluklarım arttı. Sizler bensiz toplanın artık dedim.
Beni anlayan anladı, anlamayanla yollarımız ayrıldı. Bi de onların derdini hiç çekemezdim..
Sizi yoran, yıpratan hangi ilişkiniz varsa buna son vermeniz akıl ve ruh sağlığınız açısından önerilir..
yarım saati çok görmüyorum kimseye tabi ki ama yetişmiyor işte bazen olmuyor. onlara zaman ayırsam aileye zaman yok. aileye ayırsam onlara yok bir binada amcamlar babannemler hep birlikteyiz. hepsine tek tek uğrasam en az 1 saatimi alıyor. uğramayına da onlarda alınıyor. yarım saati çok görmüyorum kimseye tabi ki ama yetişmiyor işte bazen olmuyor. onlara zaman ayırsam aileye zaman yok. aileye ayırsam onlara yok bir binada amcamlar babannemler hep birlikteyiz. hepsine tek tek uğrasam en az 1 saatimi alıyor. uğramayına da onlarda alınıyor. yarım saati çok görmüyorum kimseye tabi ki ama yetişmiyor işte bazen olmuyor. onlara zaman ayırsam aileye zaman yok. aileye ayırsam onlara yok bir binada amcamlar babannemler hep birlikteyiz. hepsine tek tek uğrasam en az 1 saatimi alıyor. uğramayına da onlarda alınıyor. Arkadaşlarına ayıracak zamanın yoksa,onların senden uzaklaşmalarını da kabullenmelisin.Bilemiyorum çok kırılgan ve alınganım bu konuda anlatamıyorum derdimi
1 Gün için mi uzak şehre ailenin yanına gidiyorsun.Ya da gidiyorsan da,dediğim gibi sen arkadaşlarına zaten vakit ayırmıyor veya ayıramıyorsun.O zaman lütfen onların sana vakit ayırmalarını bekleme.Çalışıyorum zaten sadece 1 günüm va r
instagramda her gün fotoğraflarını görüyorum.. baya iyiler yani. olan bana oldu. kaldım böyle
Biz liseden beri 4 kisilik arkadas grubuyuz. Ikimiz evlendi ve su an evevliler birinin cocugu var. 3 ayri sehirdeyiz ama iki elimiz kanda da olsa 3 ayda bir kocasiz erkek arkadassiz kizlar gunumuz olur. (arkadasimizin oglu da geliyor tabii artik hehrh)
Ya arkadaşım ne yazsak boş.Sen kendi pencerenden bakıyorsun.Karşındaki insanın da kırımış olabileceğini hesaba katmıyorsun.Ben bana vakit ayırmayan insana sıcak konuşmam aramam sormam.Bir telefon hal hatır zor değil. Aradım sordum. Soğuk cevaplar alınca ben de bıraktım artık ne yapayım
3 kişiydik ben evlendim 2si şimdi yanyana beraberler. ben mi yalnızım canım onlar mı sence
bende onlarda evli arkadaşlarızz
Ben de evliyim.Ama bekarlıktan olan arkadaşlarım hatta evli olmayanlarla bile aramıza hiçbir zaman mesafe girmedi.Hatta evlendikten sonra daha sık görüşür olduk.İnsan evlenince başka bir zamanda yaşamıyor ki?. Sorumluluklar artabilir ama hayatındaki insanları hayatından uzaklaştırmana sebep değil.Sanki herkes 24 saat kocasıyla ailesiyle çocuğuyla.Eğer Böyleyse,sosyal hayat aza indiyse,arkadaşlarla nefes alma ihtiyacı kalmadıysa,görüşülmüyorsa insanın kendisinde sorun var derim.
Bana da boyle oldu diye ornekleme yapayim dedim 
