- 12 Şubat 2016
- 32
- 37
- 41
Hamileliğim süresince takip ettim burada yazılan doğum öykülerini ve işte benimde yazma zamanım geldi artık.. Biraz geç olsada ancak fırsat bulabildim
19 Ocak Salı 38+4 haftalık oldu bebeğim ve haftalık kontrole gittim.. Önce NST sonra doktor,ultrason yani rutin şeyler hep.. Doktorum artık doğur hadi bebek kilo alıyor dedi yine geçen haftaki kontrolde olduğu gibi..
Bu arada bu 3.bebeğim olacak fakat 16 yıl aradan sonra doğum çoookkkk korkutuyordu beni..
Doktoruma "Filiz Hanım ben çok korkuyorum 16 yıl geçti ilk doğum gibi olacak lütfen sezeryan yapın beni"
desemde doktorum her seferinde hayır dedi (iyikide öyle demiş)..
NST sonucuma baktı doktorum ve"sancın çıkmamış daha var birkaç günün"dedi ve biz eve döndük.. Eşim futbol antrenörü yerel bir klüpte küçük çocukları çalıştırıyor. Akşam 17:00 - 19:00 arası idmanı var..
Bana "eğer iyi isen ben antrenmana gideyim" dedi bende "git yok bir sıkıntı zaten ablamda (büyük görümcem ) yanımda" dedim. Yemek yedik gectik televizyonun karşısına görümcem bir cekyatta ben bir cekyatta uzanıyoruz . Birden icimde birşey "cız" etti. N'olduğunu anlayamadan sıcacık birşey aktı benden..
"Abla bana birşey oluyo, galiba suyum geliyor" dedim.. Dedim ama sardı beni bir korku.. Ne yapsam bilemedim.. Hemen banyoya gidip iç çamaşırımı değiştirdim evet çok az hafif kanlı bir su gelmiş.. Görümcem eşimi aradı eşim "siz taksiye binin gelin ben hastaneye geliyorum" demiş.. (Eşim hastaneye yakındı)
hazırlandık ben yolda su gelebilir diye çocuk bezi koydum altima Taksi geldi çantaları aldık çıktik yola ama ben yol boyunca ne kadar dua biliyorsam okudum. Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.. Koskoca kadın (yaşım 32) üçüncü doğumu yapacak hala korkuyo diyecekler diye tutmaya çalıştım kendimi ,güçlü görünmeye çalışıyorum.. Neyse hastaneye geldik eşim kapıda karşıladı bizi indik taksiden hemen bana tekerlekli sandalye getirdi oturdum doğumhaneye doğru hızla gidiyoruz.. Ama bende hiç sancı yok sadece korkuyorum.. Doğumhanenin kapısına geldik benden biraz daha su geldi evdekinden fazla geldi bu kez.. Sandalye ve benim üstümdekiler battı tabi.. Aldılar beni doğumhaneye saat 18:45..
O gün nöbetçi 1 tane ebe var.. Bir de ne göreyim o ebe benim akrabam Selda ne kadar sevindiğimi anlatamam.. Unuttum ben doğuma falan geldiğimi başladık muhabbete nasılsın, neler yapıyorsun, çoluk çocuk nasıl....
Sonra Selda "Abla gel masaya bi muayene edeyim" deyince gerçekle yüz yüze geldim yine.. Ama kaçış yok yattım masaya baktı "1cm açıklık var sen sancı odasına geç ben geliyorum dedi.. (Yalova'da Özel hastanede dogum yaptım). 2 tane sancı odası var odalar tek yataklı.. Biri doluydu ben diğerine geçtim Selda ebe imzalamam gereken bir sürü kâğıt getirdi bana imzaladım Nst'ye bağladı yine ama bende hiç sancı yok.. Suyum bitti aktı gitti sancım yok.. Görümcemi içeri aldı yanıma sancı odasına, biz muhabbet ediyoruz.. Annemi arattirdim tabi ben o arada ( 20 dk uzaklıktaki başka ilçede annem) Benim imzaladığım kâğıtları eşimin de imzalaması gerekiyormus esimde geldi.. Bende kendi kendime düşünüyorum. Eşim yanıma gelince nazlancam falan.. Saate baktım 19:10 ufak ufak sancılar başladı bende ama belli belirsiz, eşim geldi elimi tuttu ben "Aşkım çok acıyor ağrıyor"...diye nazlanırken bir sancı geldi ki aman ALLAH'ım ne sancı.. O an eşimi bile görmedi gözüm..
"Seldaa yetiş" diye bağırdım .. Selda "abla senin daha 1 cm açıklık vardı daha doğurmana 2 - 3 saat var" dedi..
"Benim ıkınmalarım geliyor bebek geliyo ne 2 saati "dedim. Selda sancidan dolayı öyle hissettiği düşünsede benim içimi rahatlatmak için "gel masaya bi kontrol edeyim" dedi. Dedi ama kalkamıyorum ki yataktan sancı hiç ara vermiyor.. Yatakta baktı ve" abla sen n'aptin 5 cm olmuş ben masayı hazirlayayim sakin ikinma " dedi gitti.. Ben kendimi ne kadar sıksamda ıkınmak geliyor içimden "Selda tutamıyorum " diye bağırdım. O an annem geldi yanıma eşim çıkmış dayanamamış.. Görümcem ve annem yanımda dua ediyorlar bana annem terlerimi siliyor ben sadece inliyorum ağrı ve sancıdan.. Bi ara sancı durdu o an hemen beni masaya götürdüler.. Masada tekrar baktığında 8 cm açılma olmuştu.. Doktorumu aradı doktorun evi hastaneye çok yakın.. O an diğer sancı odasındaki kadın Seldaya seslendi onun da sancısı var. Benim yanımda hasta bakıcı ve annem kaldı.. Ben masada bağırıyorum "Seldaaaa beni bırakma burda buraya gel" diye.. Kızcağız bir o tarafa bir bu tarafa koşturup duruyor.. Doktor içeriye girdi bana nasılsın dedi ben bir çığlık attım çığlığımla birlikte bebek doğdu..
Doktor şaşırdı kaldı.." Bu ne hız kız bide korkuyordun doğuramam diyordun" diyerek güldü.. Ve ekledi "Keşke herkes senin gibi doğursa 1 saatte herşey oldu bitti uğraştırmadın bizi."
Bebeğimin ağlama sesini duyunca rahatladim bide doktor bebeğimi karnıma yatırınca ben onun sıcacık bedenini,minicik ellerini, ayaklarını,nohut kadar burnunu ve bana bakan o gözlerini görünce bende ağrı sancı hiç birşey kalmadı.. Ben doğum yapmışım masadayım hala doktor ebe başımda bebeğim kollarımda diğer odada sancı çeken kadıncağızın annesi girdi pat diye odaya açtı perdeyi "Ama doktor hanım bu kadın bizden sonra geldi önce onu doğurttunuz" demez mi.. Neye uğradığımızı şasırdık..Doktor da Selda da ne diyeceklerini bilemediler.. Bizi aldı bir gülme.. Gülemiyorumda acıyo malum yerim.. Doktor kadina döndü ve " bu doğum ya, sıraya göre olur mu hiç" dedi..
Bebeğim sıra falan beklemeden annesini çok üzmeden uğraştırmadan gelmişti kucağıma..Minik prensesim unutturmuştu bana 9 ayın sıkıntısını.. Evet olmuştu işte 9 ay boyunca beklediğim, özlediğim, minik prensesim kucağımda bana bakıyordu.. Hamd ettim RABBİM'e.. Şükürler olsun dedim defalarca.. SÜKÜRLER OLSUN...Mutluluk gözyaşları içinde kokladım bebeğimi, can parçamı..
19 Ocak 2016 Salı Saat 20:10 kavuştuk işte bitanem.. Bir ömür beraberiz artık.. Ömrüm yettiğince doğar doğmaz tuttuğun o elim hiç bırakmayacak senin minik ellerini..
Selda ebe "yeter bu kadar annesi biz giyinmeye gidiyoruz "deyip aldı kızımı temizledi yıkadı giydirdi.. Babasıyla ilk görüsmeye hazırladı bebeğimi.. Bu arada doktorum da benim dikişleri yapıyordu. 7 dikisim vardı ama benim canım acımıyordu ki aklım kızımdaydı..
Eşimi aldılar içeriye kızımı görünce bir damla yaş geldi gözünden " Şükürler olsun Ya RABBİ" dedi usulca.. Uzun uzun baktı özlem gidermek istercesine, çünkü 9 aydır bekliyorduk.. Bana çevirdi gözlerini ellerimi tuttu ve başardın dedi..
Evet başardım RABBİM'in izni ve yardımıyla.. Su an 50 günlük kızım. RABBİM evlat bekleyen herkesi kavuştursun yavrusuna sağlıklı bir şekilde.. Evlat hasreti çekenlere de bu duyguyu yaşasın ALLAH en kısa sürede inşallah..
DOĞUM BİLGİLERİ
Bebeğin adı: Birnur
Dogum tarihi: 19 ocak 2016
Doğum saati: 20:10
Boy: 51 cm
Kg: 3:75
19 Ocak Salı 38+4 haftalık oldu bebeğim ve haftalık kontrole gittim.. Önce NST sonra doktor,ultrason yani rutin şeyler hep.. Doktorum artık doğur hadi bebek kilo alıyor dedi yine geçen haftaki kontrolde olduğu gibi..
Bu arada bu 3.bebeğim olacak fakat 16 yıl aradan sonra doğum çoookkkk korkutuyordu beni..
Doktoruma "Filiz Hanım ben çok korkuyorum 16 yıl geçti ilk doğum gibi olacak lütfen sezeryan yapın beni"
desemde doktorum her seferinde hayır dedi (iyikide öyle demiş)..
NST sonucuma baktı doktorum ve"sancın çıkmamış daha var birkaç günün"dedi ve biz eve döndük.. Eşim futbol antrenörü yerel bir klüpte küçük çocukları çalıştırıyor. Akşam 17:00 - 19:00 arası idmanı var..
Bana "eğer iyi isen ben antrenmana gideyim" dedi bende "git yok bir sıkıntı zaten ablamda (büyük görümcem ) yanımda" dedim. Yemek yedik gectik televizyonun karşısına görümcem bir cekyatta ben bir cekyatta uzanıyoruz . Birden icimde birşey "cız" etti. N'olduğunu anlayamadan sıcacık birşey aktı benden..
"Abla bana birşey oluyo, galiba suyum geliyor" dedim.. Dedim ama sardı beni bir korku.. Ne yapsam bilemedim.. Hemen banyoya gidip iç çamaşırımı değiştirdim evet çok az hafif kanlı bir su gelmiş.. Görümcem eşimi aradı eşim "siz taksiye binin gelin ben hastaneye geliyorum" demiş.. (Eşim hastaneye yakındı)
hazırlandık ben yolda su gelebilir diye çocuk bezi koydum altima Taksi geldi çantaları aldık çıktik yola ama ben yol boyunca ne kadar dua biliyorsam okudum. Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.. Koskoca kadın (yaşım 32) üçüncü doğumu yapacak hala korkuyo diyecekler diye tutmaya çalıştım kendimi ,güçlü görünmeye çalışıyorum.. Neyse hastaneye geldik eşim kapıda karşıladı bizi indik taksiden hemen bana tekerlekli sandalye getirdi oturdum doğumhaneye doğru hızla gidiyoruz.. Ama bende hiç sancı yok sadece korkuyorum.. Doğumhanenin kapısına geldik benden biraz daha su geldi evdekinden fazla geldi bu kez.. Sandalye ve benim üstümdekiler battı tabi.. Aldılar beni doğumhaneye saat 18:45..
O gün nöbetçi 1 tane ebe var.. Bir de ne göreyim o ebe benim akrabam Selda ne kadar sevindiğimi anlatamam.. Unuttum ben doğuma falan geldiğimi başladık muhabbete nasılsın, neler yapıyorsun, çoluk çocuk nasıl....
Sonra Selda "Abla gel masaya bi muayene edeyim" deyince gerçekle yüz yüze geldim yine.. Ama kaçış yok yattım masaya baktı "1cm açıklık var sen sancı odasına geç ben geliyorum dedi.. (Yalova'da Özel hastanede dogum yaptım). 2 tane sancı odası var odalar tek yataklı.. Biri doluydu ben diğerine geçtim Selda ebe imzalamam gereken bir sürü kâğıt getirdi bana imzaladım Nst'ye bağladı yine ama bende hiç sancı yok.. Suyum bitti aktı gitti sancım yok.. Görümcemi içeri aldı yanıma sancı odasına, biz muhabbet ediyoruz.. Annemi arattirdim tabi ben o arada ( 20 dk uzaklıktaki başka ilçede annem) Benim imzaladığım kâğıtları eşimin de imzalaması gerekiyormus esimde geldi.. Bende kendi kendime düşünüyorum. Eşim yanıma gelince nazlancam falan.. Saate baktım 19:10 ufak ufak sancılar başladı bende ama belli belirsiz, eşim geldi elimi tuttu ben "Aşkım çok acıyor ağrıyor"...diye nazlanırken bir sancı geldi ki aman ALLAH'ım ne sancı.. O an eşimi bile görmedi gözüm..
"Seldaa yetiş" diye bağırdım .. Selda "abla senin daha 1 cm açıklık vardı daha doğurmana 2 - 3 saat var" dedi..
"Benim ıkınmalarım geliyor bebek geliyo ne 2 saati "dedim. Selda sancidan dolayı öyle hissettiği düşünsede benim içimi rahatlatmak için "gel masaya bi kontrol edeyim" dedi. Dedi ama kalkamıyorum ki yataktan sancı hiç ara vermiyor.. Yatakta baktı ve" abla sen n'aptin 5 cm olmuş ben masayı hazirlayayim sakin ikinma " dedi gitti.. Ben kendimi ne kadar sıksamda ıkınmak geliyor içimden "Selda tutamıyorum " diye bağırdım. O an annem geldi yanıma eşim çıkmış dayanamamış.. Görümcem ve annem yanımda dua ediyorlar bana annem terlerimi siliyor ben sadece inliyorum ağrı ve sancıdan.. Bi ara sancı durdu o an hemen beni masaya götürdüler.. Masada tekrar baktığında 8 cm açılma olmuştu.. Doktorumu aradı doktorun evi hastaneye çok yakın.. O an diğer sancı odasındaki kadın Seldaya seslendi onun da sancısı var. Benim yanımda hasta bakıcı ve annem kaldı.. Ben masada bağırıyorum "Seldaaaa beni bırakma burda buraya gel" diye.. Kızcağız bir o tarafa bir bu tarafa koşturup duruyor.. Doktor içeriye girdi bana nasılsın dedi ben bir çığlık attım çığlığımla birlikte bebek doğdu..
Doktor şaşırdı kaldı.." Bu ne hız kız bide korkuyordun doğuramam diyordun" diyerek güldü.. Ve ekledi "Keşke herkes senin gibi doğursa 1 saatte herşey oldu bitti uğraştırmadın bizi."
Bebeğimin ağlama sesini duyunca rahatladim bide doktor bebeğimi karnıma yatırınca ben onun sıcacık bedenini,minicik ellerini, ayaklarını,nohut kadar burnunu ve bana bakan o gözlerini görünce bende ağrı sancı hiç birşey kalmadı.. Ben doğum yapmışım masadayım hala doktor ebe başımda bebeğim kollarımda diğer odada sancı çeken kadıncağızın annesi girdi pat diye odaya açtı perdeyi "Ama doktor hanım bu kadın bizden sonra geldi önce onu doğurttunuz" demez mi.. Neye uğradığımızı şasırdık..Doktor da Selda da ne diyeceklerini bilemediler.. Bizi aldı bir gülme.. Gülemiyorumda acıyo malum yerim.. Doktor kadina döndü ve " bu doğum ya, sıraya göre olur mu hiç" dedi..
Bebeğim sıra falan beklemeden annesini çok üzmeden uğraştırmadan gelmişti kucağıma..Minik prensesim unutturmuştu bana 9 ayın sıkıntısını.. Evet olmuştu işte 9 ay boyunca beklediğim, özlediğim, minik prensesim kucağımda bana bakıyordu.. Hamd ettim RABBİM'e.. Şükürler olsun dedim defalarca.. SÜKÜRLER OLSUN...Mutluluk gözyaşları içinde kokladım bebeğimi, can parçamı..
19 Ocak 2016 Salı Saat 20:10 kavuştuk işte bitanem.. Bir ömür beraberiz artık.. Ömrüm yettiğince doğar doğmaz tuttuğun o elim hiç bırakmayacak senin minik ellerini..
Selda ebe "yeter bu kadar annesi biz giyinmeye gidiyoruz "deyip aldı kızımı temizledi yıkadı giydirdi.. Babasıyla ilk görüsmeye hazırladı bebeğimi.. Bu arada doktorum da benim dikişleri yapıyordu. 7 dikisim vardı ama benim canım acımıyordu ki aklım kızımdaydı..
Eşimi aldılar içeriye kızımı görünce bir damla yaş geldi gözünden " Şükürler olsun Ya RABBİ" dedi usulca.. Uzun uzun baktı özlem gidermek istercesine, çünkü 9 aydır bekliyorduk.. Bana çevirdi gözlerini ellerimi tuttu ve başardın dedi..
Evet başardım RABBİM'in izni ve yardımıyla.. Su an 50 günlük kızım. RABBİM evlat bekleyen herkesi kavuştursun yavrusuna sağlıklı bir şekilde.. Evlat hasreti çekenlere de bu duyguyu yaşasın ALLAH en kısa sürede inşallah..
DOĞUM BİLGİLERİ
Bebeğin adı: Birnur
Dogum tarihi: 19 ocak 2016
Doğum saati: 20:10
Boy: 51 cm
Kg: 3:75
Son düzenleme:
hem korkuyorum tedirginim hemde o gün hemen gelsinde kızımı kucağıma alayım diyorum
Rabbim benim gibi korkaklara da normal bir doğum eylesin inşallah
