Korktuğum için mi bebeğimi kaybettim yoksa olacaklar malum mu oldu bilemiyorum.subat ayında hamile olduğumu öğrendim bilmiyorum çok sevinemedim korku,endişeler saglikla dünyaya getirebilecekmiyim,yeni bir canın sorumluluğu ahiret kaygısı ile bi akşam çok ağladım 6 haftalık hamile idim kanamam geldi.öle bi iki damla değil adet kanamasindan cok fazla.sabah devlet hastanesi polikliniğine gittim iğne yaptı gönderdi kanaman devam ederse gel dedi.kanama durmuyordu ki ertesi gün özel hastaneye gittim vajinal muayene yaptı kanama miktarı çok fazla yatış yapalım kalp atimi var yok arası bisey ertesi güne düzelmezse alalım dedi.bir gece yattım ertesi gün kendi isteğimle çıktım.ozel hastane para için beni kürtaj yapacak diye düşündüm.kanama durmuyordu hep bu kadar kanamada bebek durmaz düşer diyodum. Aldirmami soyleyenlerde oldu.aldiramazdim Rabbimin verdigi cana ben nasil kiyardim.yoksa beni oglumla sınar diye düşünüyordum. devlet hastanesini gittim bana sizin bu tüp bebek mı ben burda bi sürü kese benzeri şey görüyorum dedi 4-5 tane idi kanama alanı değil hepsi birbiriyle bağlantılı,icleri boş belki canlanırlar dedi o an yine kalp atimi yavaşmış sonradan öğreniyorum ilaç tedavisi devam ediyorduk.bir haftada 2yada 3muydu tam hatilamiyorum igne oldum.belki ikiz olurmu sevinci olmuştu bide.hic araştırmadım o kese benzeri şeyler ne diye.zaten paranoyak takıntılı bi insanım.artik hicbir konuda araştırma yapmıyordum.haftalik kontrolüm vardı kanama alanı o kadar büyüktü ki keseye baskı yapıp bebeğimin kalbini durdurabilirdi.sonraki kontrolde o kese benzeri şeyler kaybolmuştu.2 hafta sonra kanama durdu 1ayda da kanama alani kayboldu.hersey güzel gidiyordu ikili test ayrıntılı testler sorun yoktu.ama adını koyamıyorum istememezlikte değil bebeğimi ama bisey vardı bende.adini bile koyamiyorduk hicbir isimi yakistiramiyorduk.haftalarımız hep geriden geldi kontrollerimi hep devlet hastanesinde oldum minyon bi bebek olcak senin gibi diyordu taki 32 haftada fark 4 haftaya çıkana kadar beni perinatojiye sevk etme kafam aşağı kaynar sular döküldü ağlıyordum perinatoji dr u testlerimi sordu amniyosentez ,cvs falan yaptırdık mı diye,ne amniyosentezi ne cvs testlerim güzeldi doktor 3luye bile gerek yok dedi bende çok irdelemiyodum.yine haftalik kontrollerimiz başladı takip altındaydım evet bu bebek sağlıklı doğabilir ama bukadar gerilik normal değil büyük olasılıklı yapısı öyledir ama yinede ?? .yine ağlamalar başlamıştı son iki ayim zehir gibi geçti.bu arada başka prof bulup onada muayene oluyordum minyon bebek bisey yok diyip bizi rahatlatiryordu.gerilik son haftalarda bacaklarda 5 haftaya cikmisti.ama prof bilerek mi yoksa beni rahatlatmak icin mi geriligi 3 hafta olcuyordu(perimatoloji dr nun olcumleri tuttu)38 haftada profta doğumunu oldum sezeryanla aldilar dogumdayken hep okudum heyecandan duaları karıştiyordum.yanagima getirdiler öptüm arkada ağlayan bebek yanıma getirdiklerinde susmuştu.korku heyecan endişe nasıl ağladım. güzeller güzeli bi oğlum oldu minicikti 2300 doğdu parmakları incecikti Rabbim o küçücük parmaklara tırnak koymuş bide uzatmış nasıl şükür ediyordum sağlıkla doğduğu için bir gece beşiğinde yattı evde ertesi gün kontrolümüzde sarılık başladığı için hasteneye yattı sonra enfeksiyon başladı enfeksiyon değeri düşüyor denildi o gün kucağıma alacaktim emzirmek için kendini saldı dediler kalp atimi yavaşlamış eşim baktı ben bakamadım aklımda o engüzel hali kalsın diye. Ve bebeğimi kaybettim o kadar kanama da tutundu ama yaşama 1 hafta tutunabildi.sonrasin da çocuk doktoruna çok gittim bebeğimin nesi vardı diye bi anomalisi kusuru yoktu bisey söyleyrmediler şu diye.otopsi düşündüm ben o an siz iyi değildiniz ama kiyamadim dedi.bebegimi kaybettim ama altında yatan bi sebep varmıydı yokmuydu bilemiyorum.melek oldu bebegim dünyanın kirini pasını görmeden direkt cennete gitti.simdi 8 yaşındaki oğlumla yaşama sevinci bulmaya çalışıyorum. onun bi kardesi olması için istemiştim babası tek çocuk babasıyla aynı kaderi paylaşmasın istedim olmadi.en başından beri sınavımdi hala da devam ediyor.Rabbim kazananlardan eylesin.cok üzüldüm kalbimin bozulduğu zamanlarda oldu korkulardan Rabbim affetsin. çok üzgünüm acımın tarifi yok.hep kendimi suçladım halada devam ediyorum bukadar endişeli kaygılı olduğum için kalender bi insan olamadım günü yaşayan.cok zayıf hamile kalmıştım 47 kg.daha önceki yaz çok zayıflamıştım 12 kg vermiştim.dr 'dan çok zayıf hamile kaldım folik asit vitamin istemiştim.bendekinin onada bana da yeteceğini söyledi.kendim alip kullandim yinede.bende bisey yoktuki hamileliğimde 25-30 kg aldım hepsini kendime aldım bebeğime yaramıyordu hiç.sosyal medyada görüp herşey e üzülen şifa dileyen dua eden ben kendi çocuğumun acısını yaşadım.hemde hiç geçmeyecek bir acı....
Son düzenleme:
