Annenizle mi daha yaknsnz yoksa babanzla m?

HeartLess

HeartLess

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
20 Ekim 2007
12.734
40
208
53
Diğer
annenizmi babanızlamı daha yakınsınız??
hangisiyle daha çok dertleşirsiniz??
çatıştığınız zaman oluyormu nasıl altından kalkıyorsunuz??
sinirlendiğiniz zaman tepkinizi nasıl veriyorsunuz??
buyrun paylaşalım..........................
 
ben ikisiylede arkadas gibiyim ama bir derdim oldugunda anneme anlatirim o da babama yetistirir:) babamda hizir gibi yetisir allah onlarin eksikligini vermesin
 
annem ile daha yakınım çünkü babamla büyümedim ben babam annemi aldatınca annem onu kapının önüne koydu:) bende babam ile görüşmedim ve 16 yıldır görüşmüyorum,görüşmeyide düşünmüyorum...annemle herşeyimi konuşurum,zaten anne kız değil iki arkadaş gibiyiz biz:)))))
 
Kesinlikle annecim..
Pek çatışma olmaz aramızda çünkü hem onlar hem de ben çok sakinizdir..
Annemle daha yakın olmama paralel olarak tabiki onunla konuşur dertleşirim..
Babamla bir gün olsun oturup muhabbet etmişliğimiz yoktur ne ben ne de kardeşlerim yapısı öyle adamın nabcan..
Arada elbette benim de olmuştur öfkeli anlarım evliya değiliz tabi ki ama genelde hasarsız kapanmıştır olaylar:)
Ama ikisini de eşit severim ayırmam eskiden annem derdim ama evlenince insan ayırım yapamıyor bana öyle oldu daha doğrusu..
 
Ben de her ikisiyle aynı mesafedeyim..
Ergenlik dönemim biraz problemliydi maalesef!:çok üzgünüm:
Onu atlattıktan sonra her ikisine de yakın olmayı ve onları üzmemeyi öğrendim..Bizde babadan pek bir şey saklanmaz. Herşey konuşulabilir yani..:1hug:
 
ben babama daha çok yakinim.
annemi çok seviyorum ama çok farkliyiz ve annem biraz soguktur. daha sinirli, daha farkli dusuncelere sahiptir.tabi onunla da zaman zaman arkadas gibiyim ama nedense babamla çok daha içli disliyim. onun dusuncelerine, hayat tecrubesine, açik gorusune hayranim.
Allah ikisinide basimdan eksik etmesin
 
Genelleme yapmak gerekirse çoğunluğumuz annemize kendimizi daha yakın hissederiz.Hem hemcinsimiz olduğu için hem daha toleranslı ve sakin davrandıkları için.Bende annemle arkadaş gibiyimdir,çocukluğumdan beri önce sorunlarımı ve sıkıntılarımı anneme söylerim oda babama iletir.İnsan nasıl alışırsa öyle gidiyor nedense babalarla arada birazcık daha mesafe oluyor.Babamlada annem kadar yakın olmak isterdim.Birbirimize sevgimiz sonsuz ama annemi her istediğim zaman öpüp koklayabiliyorum babama bukadar yakın olamıyorum bir çekinceme yaşıyorum işte:)Bu beni çok üzüyor.İkiside benim canlarım onları çooooook seviyorum.Allah herkesin Anne ve Babasına sağlıklı uzun ömürler versin.
 
ben babamın kızıyım:) annemide çok seviyorum onunlada çok şey paylaşıyorum tabiki ama babamla daha yakınız babacığımla aynı fikirlere sahipiz
 
ikisinede aynı yakınım
derdimi ikisinlende paylaşabiliyorum
derdimin ne olduğuna göre hangisinlen konuşacağim iyi bilirim
zaten birine anlatsam hem diğerine yetiştirir
annemlen paylaşmim daha farklı ama nede olsa kadın bazı konularda beni daha iyi anliyabiliyor
babamın yapısı biraz sinirli o hemen parliyabiliyor annem kadar sakin olmayi hiç beceremiyor
 
Annemle babam ayrı.Babamla 2 yıldır sadece 1 kere telefonda konuştum o da çok kısa.Ben görüşmek içn evine gittim ama o yoktu bi daha da gitmedim görüşmüyoruz dolayısıyla annemle daha yakınım.Ama babamla çok isterdim yakın olmayı arkamda durmasını dertlerimizi paylaşmayı ama olmayınca olmuyor zorlamaya gerek yok
 
Babamla herhangi bir yakınlığımız da mecbur kalmadıkça paylaşımımız da yoktur.
Annecimle iyi anlaşırız, dertleşiriz, konuşuruz..
Özetle annemle yakınızdır.
 
annemle arkadaş gibiyizdir.benim için çok değerlidir. tartıştığımız da olur ama hemen tatlıya bağlarız.
babam ile aramızda baba-kız ilişkisi yok denecek kadar azdır.
 
ben annem ve babamla herşeyimi konuşurum..babam arkadaşım gibidir.olaylara o kadar objektif yaklaşıp kırmadan,çaktırmadan akıl verici konuşurki benimde daha mantıklı düşünmeme yardımcı olur..annemle de herşeyimi konuşurum,paylaşırım ama babam belki beni daha iyi anlıyor diye düşünüyorum..canım annemde anlıyorda bazen çatıştığımız oluyor..bizde anne babaya çatır çatır laf söylemek yoktur babamın bakışları yeter hala da öyledir..allah onları başımızdan eksik etmesin...
 
babamı çok severim...hatta belki annemden çok...
ama annemsiz yaşayamam...onsuz nefes alamam...
babamla da rahat konuşurum annemle de...kimseyi kimseye aracı etmem...
evlenecem derken bile annemi aracı etmedim direk babama söyledim...
oturdum kucağına söyledim...
iyiki de varlar iyiki de ben onların kızıyım...
 
Allah ikisininde eksikliğini göstermesin kimseye ; ben annemle herşeyimi paylaşırım onunla daha yakınım babam bizi çok yanlız bıraktı , babamla aslında fikirlerimiz , kafa yapımız daha yakın ama araya o kadar mesafe koyduk ki sanırım ne kadar büyüsemde aşamıyorum .İkisini de çok seviyorum ama babama kırgınlıklarım var :(
 
bu soruyu küçükken sorarlardı hep bana.yakınsın diye değilde hangisini daha çok seviyorsun diye.nefret ederdim bu sorudan.ama insanlara ikisinide desemde içimden hep 'annem' demek gecerdi.aslında evlenene kadar ikisiylede pekiçli dışlı oldugum söylenemez.babama ve anneme asla sarılmadım sadece bayramlarda öptüm onları. içe kapanık biriydim hep.ama yinede annem daha yakındı.babam sadece babaydı bneim için.öyle çok sevgisini gösteremezdi bize karsı.her ne olduysa evlendim ve hersey değişti.babama artık daha içten BABA diyorum.öyle mutlu edici bişeyki bu.evliliğimde eşimin ailesi yüzünden çok problem yasadım.annem bile geri gelmek istediğimde laf olur olmaz derken babam sahip çıktı bana.kim ne derse desin umrumda değil dedi. çaresizim diye düşünürken babamın beni istemediğini düşünürken aniden dev gibi arkamda oldugnu gördüm.kendime güvenim cesaretim geldi.kendimi çok güçlü hissettim.düşündümki kendi kendime o benim arkamda oldugu sürece kimse bana zarar veremez.ve artık biliyorum sevgisini gösteremese bile sadece bayramlarda öpmek zorunda kalsam bile ona hiç sarılamasam bile en çok o seviyo beni.
 
Annemle arkadaş gibiyim arkadaşımla konuşamadıklarımı bile annemle konuşurum hiçbirşeyimde gizli değildir ondan burası hariç :roflol:
Babamla maalesef konuşamayız herşeyimizi.
Ama sinilendiğimde yada fikir çatışması yaşadığımızda her ikisiylede tartışıyorum hakkımı savunuyorum çenemi tutmam lazım biliyorum ama tutamıyorum maalesef:utangac:
 
Anneciğimle daha yakınım. ama uzaktayım. telefonda dertleşiyoruz,ağlayıp duruyorum telefonda,onu da cok üzüyorum.ama kimse ana gibi olmuyor ki..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
  • Kilitli
Sizce ben mi hatalıyım
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
1K
bengokyuzunututamam
B
G
Bebegim beni istemiyor
Yorumlar
4
Görüntüleme
199
destinesiaa
destinesiaa
begonn
Bu arkadaşlığa devam etmeli miyim?
Yorumlar
19
Görüntüleme
1K
ssanguine
ssanguine
K
Kızlar dertleşelim mi çok ihtiyacım var eximden bahsetmekten bıktım ama?
Yorumlar
11
Görüntüleme
507
ZemheriPoyraz
ZemheriPoyraz
rita921
Her anne böyle mi hissediyor
Yorumlar
9
Görüntüleme
409
PiaLeon
PiaLeon
Back