Kısaca yazacağım. Tipik bir Türk ailesine sahibim. Babam otoriterimsi biri ama bu zamana kadar ne sözlü ne fiziksel şiddet uygulamıştır. Annem ise çilekeş olduğunu düşünen ama oldukça güzel bir hayat yaşamış bir kadın. Annem babamdan ayrı nefes bile almak istemez. Allah ayırmasın..
Yaşını başını almış biri olarak evlenmek istedim babam karışacak değilim ama diyerek istemediğini belirtti 100 kez. Daha nasıl karışabilir ki??? Erkek arkadaşımla tanıştırdım. Ailenin hepsi çok sevdi yalnızca babam konuşmadı bile. Ailem istemiyor diye düğün yapmadım. Onların olmadığı bir düğünü istemedim… hamile kaldım o sırada bile gelmelerini beklemedim. Ama çocuğum rahatsız doğdu. İnsan bekliyor. Bana anne oldun anlarsın anneni diyorlar. Anne olduğum için anlamıyorum. Evet yurtdışında yaşıyorum ama Afganistan’da değil. Her şey zaten zorken kimse gelmezken bir ihtiyacınız var mı bile diyen olmadı. Şimdi ailemden kimseyle konuşmak istemiyorum. Çünkü ne konuşabilirim bilmiyorum. Kırgın değilim dargın değilim. Ama artık hiçbir şey hissetmiyorum. Ve annem onu aramadığım için üzgünmüş.. üzgün. Benim kalbim üzgün olmak için bile çok yorgun. Siz olsanız ne yaparsınız?
