- 2 Ağustos 2011
- 230
- 11
- Konu Sahibi architect_83
- #1
Ben İzmir'de yaşayan bir anneyim. Bebeğim şu an 5 aylık, artık dayanamayıp ben de hikayemi yazmaya karar verdim.
Benim SATım 25 Kasım 2010, doğum tarihim ise 1 Eylül 2011 görünüyordu ama okuyun bakalım ne oldu. Hamileligimi, Aralık 2010'da reglime 2 gun varken ogrendim. Cok migren agrisi cekiyordum ama hamilelik de aklımda oldugu icin bir turlu ilac icemiyordum. Hemen Kent Tıp merkezine gidip (ki sanırım 3uncu gidisimdi :))) BHCG testi yaptırdım. 2 saat icerisinde hamile oldugumu ogrendim ve dunyalar benim oldu. Oncesinde kimyasal gebelik ile bir bebek kaybı yasadıgım icin aklımda bir suru soru isareti vardı. Esimle, is yerlerimiz yakın oldugu icin ofisine giderek guzel haberi paylastım ancak en azından kalp atıslarını duyana kadar kimseyle paylasma kararı aldıgımız icin dogru duzgun sevincimizi yasayamadık. Altıncı haftada kalp atıslarını duymamızla beraber herkese soyledik bebegimizin yolda oldugunu.
Ben, Allah herkese benimki gibi bir hamilelik yasatsın, hic mide bulantısı ve kusma yasamadım. Sindirim sistemim ile ilgili tek problem canımın hic ama hic yemek istememesi, yemek yeme dusuncesinin bile gereksiz gelmesiydi. Ama esimin baskıları ve agzıma tıkıstırmaları ile bir miktar yemeye calisiyordum ki bebegim beslensin. Bu sekilde sorunsuz devam etti gebeligim. Ozel muayenehanesinde bir kadın doktora gidiyordum gebeligimin 36ıncı haftasına kadar. Ben surekli normal dogum istedigimi soyluyordum o ise aralara sezaryeni sıkıstırıyor ve felaket tellalı gibi kotu kotu seylerden bahsediyordu. Ancak hamilelik psikolojisi geregi yumurta kapıya gelene kadar, esim degistirelim demesine ragmen doktorumu degistirmeye pek yansamamıstım. Ancak o doktora gittigim surenin sonlarına dogru, 32incu haftamda doktorum beni izne cıkardı, ki ben 37ye kadar calısıp geri kalanı dogum sonrasına eklemek istiyordum. Gerekcesi ise kasılmalarım olması ve bunu erken dogum tehlikesi olusturmasıydı. 36ıncı haftama kadar yatak istirahati yaptım. 36ıncı haftada kontrolüm vardı cumartesi gunu. Calısan bir insan olarak cumartesileri bile zor gidebiliyordum doktora, o cumartesi doktorumdan sekreter aradı ve cumartesi calısmayacaklarını, persembe gelmemiz gerektigini soyledi. Binbir zorlukla zaman ayırdım ve gittik. Oncelikli hedefim cumartesi muayenelerini kaydırmayın demek olacaktı cunku bu sıkıntı beni geriyordu is yerimden izin almak istemiyordum cunku hamilelikte migrenden dolayı zaten suru sepet izin alıyordum. Doktora ilk cumlem "cumartesi randevularını neden kaydırıyorsunuz kaydırmasak olmaz mı" idi, bana gelen yanıt ise cumartesileri calısan doktor bulursan ona gidin" oldu. Kendimi nasıl kotu hissettim anlatamam. O cumleden sonra doktora hamileligimin izin verdigi sinir seviyesi dahilinde cevabını vermek ve muayenehaneden cıkmak oldu. Artık kesinlikle o doktora gitmeyecektik, hem emindim kii beni normal dogurtmamak icin elinden geleni yapyordu hem de terbiyesizce bana o karsılıgı vermisti. Dusunebiliyo musunuz? 36ıncı haftamda doktorsuz kaldım ve benim guya erken dogum tehliekem vardı, gunahı boynuna ama ben bunun da sezaryene suruklenmek icin doktor tarafından yaratılmıs bir bahane olarak goruyorum simdi.
Hic paniklemeden İzmirde normal dogum yanlısı doktor arayısına girdim. 1 hafta icerisinde 4 doktora gittim, hepsi de bana eski doktorumun verdigi sancı kesici ilaç olan nidilatı bırakmam gerektigini soyledi. Bıraktım tabi ki. En sonunda Allaha cok sukur Ege Saglık hastanesindeki Evrim BErberoğlu'nu buldum. Bu kadar iyi bir doktoru gectim, bu kadar iyi bir insanla bile karsılasmadım hayatımda desem yeridir. Hanıma bakınca isanın ici ısınıyor :) Evrim hanıma zaten 3 kere kontrole gittim ve sonrası......
Son kontrolümde 39uncu haftın bitiş gununde hiç açılmam yoktu. Biz de esimle eve donerken de dısarda bisiler yemeye karar verdik. Yemek sonrqası lavaboya gitmek icin kalktım ve sancı regl olmusum gibi bir sey hissettim. Hemen lavaboya gittim bir de ne goreyim kanamam vardı bir suru. Hemen doktorumu aradım biz hastaneye geri geliyoruz lütfen cıkmayın bekleyin dedim. Eve ugrayıp dogum esyalarımızı aldık ne olur ne olmaz ve hastaneye gittik. Doktorum hala bir acılma ya da herhangi bir sey olmadıgını ama nolur nolmaz hastanede kalırsak beni ve bebegi kontrol altında tutabileceklerini soyedi. iyi ki kalmısım cunku o gece sancılarım basladı, arttı ve gece epiduralimi aldım saat 2 idi. Sabaha kadar bekledik ve azar azar suni sancı verrilmeye baslandı. Bir ara epidurlin etkisi gecti, sancılar bacagıma nasıl vuruyordu anlatamam. Bilerek haber vermedim hemsireye yeni epidural dozunu vermeleri cin cunku sancıyı bir sure hissetmek istedim, o kadar guzel bisey ki insanın bebegi icin sancı cekmesi. Hic de katlanılmayacak bir sey degil cunku gelip gidiyo Arada size dinlenme fırsatı veriyor. Saat 12:30'da acılmam 10 cmi bulmustu hemen dogumhaneye gittik, bana kalsa yuruyerek gidicektim ama yok artık dedi ebeler. Dogum haneye gittim, steril yesil ortulerim serildi bacaklarıma, suyum patlamamıstı henuz onu patlattılar bebegimin sacları zaten gorunuyomus o anda. 4 ıkındama cıktı benim pasa oglum, isin sırrı kaka yapar gibi ıkınmada bunu da ekliyim. 13:55'de dunyaya geldi pasam, yıktı ortalığı yıktı. Esim de dogumda benimle beraberdi. Videomuzu cekti basımın yanından, bebegimin ilk kucagıma gelisini cekti. izleyip izleyip hıckırıklara boguluyorum hala. Daha gobegini kesmedenkucagıma attılar bebegimi, kendim cevirip aldım gogsume, klempi duruyodu gobeginde hala :) nasıl baktı yumuk yumuk gozleriyle. Sorna temizlemek icin goturduler, esim de gitti o goruntuleri almak icin. Orda da rahat durmamıs benim oglan zor giydirmisler izlerken gordum. Sonra benim dikislerim atılırken eri getirdiler bebegimi hemen emzirdim. Cok guzeldi hersey. Dikis faslı ve temizlik biraz uzun surdu cunku plasentam parcalı dusmustu, en zoru o kısmı beklemek oldu. Hadi diyordum hadi bitsin artık da bebegimle beraber odamıza gidelim. Pur makyaj girdigim dogumhaneden, kucagımda bebegimle yine aynı pırıltıyla cıktım, ayaklarımı hissetseydim emin olun ki yuruyerek cıkardım ama dikis icin yaptıkları iğne cok uyusturdu altımı o yuzden hissedemedim bacagımı bir sure.
Uzun uzun oldu, benim hikayem boyle son buldu. Aslında son degil muthis bir hayatın baslangıcıydı, Allah herkese benim gibi hamileik ve dogum nasip etsin, Allahım hic bir hamileyi bu yolda eglendirmesin.
Saglıklar dilerim.
Benim SATım 25 Kasım 2010, doğum tarihim ise 1 Eylül 2011 görünüyordu ama okuyun bakalım ne oldu. Hamileligimi, Aralık 2010'da reglime 2 gun varken ogrendim. Cok migren agrisi cekiyordum ama hamilelik de aklımda oldugu icin bir turlu ilac icemiyordum. Hemen Kent Tıp merkezine gidip (ki sanırım 3uncu gidisimdi :))) BHCG testi yaptırdım. 2 saat icerisinde hamile oldugumu ogrendim ve dunyalar benim oldu. Oncesinde kimyasal gebelik ile bir bebek kaybı yasadıgım icin aklımda bir suru soru isareti vardı. Esimle, is yerlerimiz yakın oldugu icin ofisine giderek guzel haberi paylastım ancak en azından kalp atıslarını duyana kadar kimseyle paylasma kararı aldıgımız icin dogru duzgun sevincimizi yasayamadık. Altıncı haftada kalp atıslarını duymamızla beraber herkese soyledik bebegimizin yolda oldugunu.
Ben, Allah herkese benimki gibi bir hamilelik yasatsın, hic mide bulantısı ve kusma yasamadım. Sindirim sistemim ile ilgili tek problem canımın hic ama hic yemek istememesi, yemek yeme dusuncesinin bile gereksiz gelmesiydi. Ama esimin baskıları ve agzıma tıkıstırmaları ile bir miktar yemeye calisiyordum ki bebegim beslensin. Bu sekilde sorunsuz devam etti gebeligim. Ozel muayenehanesinde bir kadın doktora gidiyordum gebeligimin 36ıncı haftasına kadar. Ben surekli normal dogum istedigimi soyluyordum o ise aralara sezaryeni sıkıstırıyor ve felaket tellalı gibi kotu kotu seylerden bahsediyordu. Ancak hamilelik psikolojisi geregi yumurta kapıya gelene kadar, esim degistirelim demesine ragmen doktorumu degistirmeye pek yansamamıstım. Ancak o doktora gittigim surenin sonlarına dogru, 32incu haftamda doktorum beni izne cıkardı, ki ben 37ye kadar calısıp geri kalanı dogum sonrasına eklemek istiyordum. Gerekcesi ise kasılmalarım olması ve bunu erken dogum tehlikesi olusturmasıydı. 36ıncı haftama kadar yatak istirahati yaptım. 36ıncı haftada kontrolüm vardı cumartesi gunu. Calısan bir insan olarak cumartesileri bile zor gidebiliyordum doktora, o cumartesi doktorumdan sekreter aradı ve cumartesi calısmayacaklarını, persembe gelmemiz gerektigini soyledi. Binbir zorlukla zaman ayırdım ve gittik. Oncelikli hedefim cumartesi muayenelerini kaydırmayın demek olacaktı cunku bu sıkıntı beni geriyordu is yerimden izin almak istemiyordum cunku hamilelikte migrenden dolayı zaten suru sepet izin alıyordum. Doktora ilk cumlem "cumartesi randevularını neden kaydırıyorsunuz kaydırmasak olmaz mı" idi, bana gelen yanıt ise cumartesileri calısan doktor bulursan ona gidin" oldu. Kendimi nasıl kotu hissettim anlatamam. O cumleden sonra doktora hamileligimin izin verdigi sinir seviyesi dahilinde cevabını vermek ve muayenehaneden cıkmak oldu. Artık kesinlikle o doktora gitmeyecektik, hem emindim kii beni normal dogurtmamak icin elinden geleni yapyordu hem de terbiyesizce bana o karsılıgı vermisti. Dusunebiliyo musunuz? 36ıncı haftamda doktorsuz kaldım ve benim guya erken dogum tehliekem vardı, gunahı boynuna ama ben bunun da sezaryene suruklenmek icin doktor tarafından yaratılmıs bir bahane olarak goruyorum simdi.
Hic paniklemeden İzmirde normal dogum yanlısı doktor arayısına girdim. 1 hafta icerisinde 4 doktora gittim, hepsi de bana eski doktorumun verdigi sancı kesici ilaç olan nidilatı bırakmam gerektigini soyledi. Bıraktım tabi ki. En sonunda Allaha cok sukur Ege Saglık hastanesindeki Evrim BErberoğlu'nu buldum. Bu kadar iyi bir doktoru gectim, bu kadar iyi bir insanla bile karsılasmadım hayatımda desem yeridir. Hanıma bakınca isanın ici ısınıyor :) Evrim hanıma zaten 3 kere kontrole gittim ve sonrası......
Son kontrolümde 39uncu haftın bitiş gununde hiç açılmam yoktu. Biz de esimle eve donerken de dısarda bisiler yemeye karar verdik. Yemek sonrqası lavaboya gitmek icin kalktım ve sancı regl olmusum gibi bir sey hissettim. Hemen lavaboya gittim bir de ne goreyim kanamam vardı bir suru. Hemen doktorumu aradım biz hastaneye geri geliyoruz lütfen cıkmayın bekleyin dedim. Eve ugrayıp dogum esyalarımızı aldık ne olur ne olmaz ve hastaneye gittik. Doktorum hala bir acılma ya da herhangi bir sey olmadıgını ama nolur nolmaz hastanede kalırsak beni ve bebegi kontrol altında tutabileceklerini soyedi. iyi ki kalmısım cunku o gece sancılarım basladı, arttı ve gece epiduralimi aldım saat 2 idi. Sabaha kadar bekledik ve azar azar suni sancı verrilmeye baslandı. Bir ara epidurlin etkisi gecti, sancılar bacagıma nasıl vuruyordu anlatamam. Bilerek haber vermedim hemsireye yeni epidural dozunu vermeleri cin cunku sancıyı bir sure hissetmek istedim, o kadar guzel bisey ki insanın bebegi icin sancı cekmesi. Hic de katlanılmayacak bir sey degil cunku gelip gidiyo Arada size dinlenme fırsatı veriyor. Saat 12:30'da acılmam 10 cmi bulmustu hemen dogumhaneye gittik, bana kalsa yuruyerek gidicektim ama yok artık dedi ebeler. Dogum haneye gittim, steril yesil ortulerim serildi bacaklarıma, suyum patlamamıstı henuz onu patlattılar bebegimin sacları zaten gorunuyomus o anda. 4 ıkındama cıktı benim pasa oglum, isin sırrı kaka yapar gibi ıkınmada bunu da ekliyim. 13:55'de dunyaya geldi pasam, yıktı ortalığı yıktı. Esim de dogumda benimle beraberdi. Videomuzu cekti basımın yanından, bebegimin ilk kucagıma gelisini cekti. izleyip izleyip hıckırıklara boguluyorum hala. Daha gobegini kesmedenkucagıma attılar bebegimi, kendim cevirip aldım gogsume, klempi duruyodu gobeginde hala :) nasıl baktı yumuk yumuk gozleriyle. Sorna temizlemek icin goturduler, esim de gitti o goruntuleri almak icin. Orda da rahat durmamıs benim oglan zor giydirmisler izlerken gordum. Sonra benim dikislerim atılırken eri getirdiler bebegimi hemen emzirdim. Cok guzeldi hersey. Dikis faslı ve temizlik biraz uzun surdu cunku plasentam parcalı dusmustu, en zoru o kısmı beklemek oldu. Hadi diyordum hadi bitsin artık da bebegimle beraber odamıza gidelim. Pur makyaj girdigim dogumhaneden, kucagımda bebegimle yine aynı pırıltıyla cıktım, ayaklarımı hissetseydim emin olun ki yuruyerek cıkardım ama dikis icin yaptıkları iğne cok uyusturdu altımı o yuzden hissedemedim bacagımı bir sure.
Uzun uzun oldu, benim hikayem boyle son buldu. Aslında son degil muthis bir hayatın baslangıcıydı, Allah herkese benim gibi hamileik ve dogum nasip etsin, Allahım hic bir hamileyi bu yolda eglendirmesin.
Saglıklar dilerim.
Son düzenleme:
allahim anali babali saglikli buyutsun tosun oglunuu
