clementine88'in başarı öyküsü

Hayatımın hiçbir döneminde aşırı şişman biri olmadım. Çocukken aşırı sıskaydım. Ama yemek yemek her zaman zevkti benim için. Bizim evde sürekli olarak fast food tarzı şeyler tüketilmediği için kilom normaldi ama yine de fırsatım olduğunda abur cubur ve fast food tüketirdim. O zamanlarki erkek arkadaşımla tanıştığımda 53 kiloydum. O sürekli bana benim de zorlamalarımla günde 3 öğün fastfood tarzı yemek ısmarlardı. Sabah tostlar öğlen pizzalar akşam iskenderler...Kilo aldığımın farkında bile değildim. Ama yemek güzeldi nasılsa. Her gün tartılıyordum 55-56-57-58 giderek kilo alıyordum. En sonunda bir baktım 63 tartıyorum. Yine de önemsemedim ve 68 kiloya kadar çıktım. İnsanların bana artık kırıcı şeyler söylemesi (kocaman bir popon var, güzelsin ama işte yanlarından çıkmış lömbür lömbür, az ye artık çok kilo aldın) beni oldukça kırıyordu. Eskiden insanların gözleri üzerimdeyken artık kimse kafasını çevirip bakmıyordu aksine ne kadar kocaman bir popom olduğuna dair yorumlar yapıyordu. Artık buraya kadar diyemedim ne yazık ki. Hiç yememeye başladım ama dayanamayıp yine yedim ve kilolarım daha fazla olarak döndüler bana her seferinde. Şok diyet yaptım, yine geri aldım. Lida denen saçmalığı kullandım. Bana dönüşü yine kocaman bir sıfır oldu. Fx'e başladım bu sefer ve kilo verip yine aynı şekilde geri aldım. İnanın zayıflama hapları kocaman bir israf ve insanı hasta eden şeyler. Kilom dışında sorunu olmayan ben böbrek hastası oldum arkadaşlar. Böbreğimde sorun olmasına rağmen tekrar fx almaya karar vermiştim ki vazgeçtim. Neden kendime zarar verip üstüne para verecektim ki? Kendimi toparladım ve alıştıra alıştıra öğünlerimi azalttım. İnanın ilk birkaç gün çok zor oluyor ama daha sonra alışıyorsunuz ve küçük porsiyonlarla doymaya başlıyorsunuz. Rencide edilmek kötü birşey ama insanın motive olmasına gerçekten yardımcı bir şey. Herkese kolay gelsin.